Esej postantypedagogiczny
[A Post-antipedagogical Essay]

Książka naukowa recenzowana

Miejsce: Lublin
Rok wydania: 2016
Streszczenie: Współczesną pedagogikę charakteryzuje dynamiczny rozwój. Jako dyscyplina naukowa (humanistyczna) podlega ona wspólnym dla wielu nauk, wewnętrznym przemianom, lecz także nie pozostaje obojętna na współczesne zmiany treści życia społecznego i kulturowego. Wskaźnikiem dynamizmu rozwojowego pedagogiki pozostaje specjalizacja i dyferencjacja, wyrażona stałym wyodrębnianiem się nowych subdyscyplin oraz nurtów pedagogicznych. Wśród nich szczególnie interesująca wydaje się antypedagogika, która bodaj jako jedyne stanowisko w pedagogice, zawiera radykalnie wyrażoną tezę o braku konieczności (potrzeby) wychowania. Właśnie koncepcja antypedagogiki stanowi przedmiot badań prezentowanych w niniejszej książce. Celem publikacji jest opis (rekonstrukcja) i krytyka kategorii oraz tez antypedagogiki, zwłaszcza o charakterze antropologicznym. Uznaję, iż to właśnie na treściach antropologicznym spoczywa ciężar uzasadnienia kluczowego dla antypedagogiki twierdzenia. Realizując powyższy cel, staram się odpowiedzieć na następujące pytania: co to jest antypedagogika?, jaka jest jej geneza, typy, główne tezy?, jakie rozumienie terminu „człowiek” funkcjonuje w antypedagogice? oraz jakie tezy antropologiczne formułuje antypedagogika?, jakie są relacje między antypedagogicznym pojęciem człowieka a humanistycznym i postmodernistycznym rozumieniem „człowieka”?, jakie sposoby argumentowania stosuje się w antypedagogice?. Badania opierają się o krytyczną analizę tekstów antypedagogicznych, zwłaszcza autorstwa H. von Schoenebecka. Publikacja ma zatem charakter analityczny oraz (w pewnych aspektach) porównawczy i polemiczny. Podstawową strukturę książki stanowią cztery rozdziały. Pierwszy rozdział poświęcony został aspektom definicyjnym. Opisane w min zostały: geneza i historyczny rozwój antypedagogiki oraz jej definicje nominalne i próby typologizacji. W aspekcie społeczno-kulturowej genezy stawiam tezę, iż antypedagogika jest nurtem kontynuującym liberalne i kontestacyjne prądy kulturowe, typowe dla przełomu lat 60 i 70 dwudziestego wieku. W aspekcie teoretycznym, antypedagogikę uznaję za koncepcję eklektyczną, selektywnie wykorzystującą określone tezy i kategorie wypracowane w różnych nurtach metodologii, filozofii, psychologii, socjologii oraz pedagogiki. Za najbardziej typowe dla teoretycznego backgrundu antypedagogiki uznaję stanowiska idealistyczne, emotywistyczne, naturalistyczne, intuicjonistyczne.
Słowa kluczowe: antypedagogikia, postpedagogika, postmodernizm, humanizm


Cytowanie w formacie Bibtex:
@book{1,
author = "Piotr Magier",
title = "Esej postantypedagogiczny",
year = "2016",
}

Cytowanie w formacie APA:
Magier, P. (2016). Esej postantypedagogiczny. Lublin: