Dworna miłość w późnośredniowiecznej Polsce?
["Courtly love" in late medieval Poland?]

Artykuł naukowy w wydawnictwie zbiorowym recenzowany

Nazwa konferencji: Czechy i Polska między Wschodem i Zachodem - średniowiecze i wczesna epoka nowożytna
Miejsce: Warszawa
Rok wydania: 2016
Tytuł publikacji: Czechy i Polska między Wschodem i Zachodem - średniowiecze i wczesna epoka nowożytna : (materiały międzynarodowej konferencji naukowej)
Redaktorzy: Tomasz Ciesielski, Wojciech Iwańczak, Agnieszka Januszek-Sieradzka, Monika Żeromska-Ciesielska
Strony od-do: 341-361
Streszczenie: Etos rycerski – podstawowy i dziś chyba najmocniej eksploatowany w kulturze masowej wątek średniowiecznej tradycji – także na gruncie polskim funkcjonuje w swym najpełniejszym, zachodnioeuropejskim wydaniu. Ważne miejsce zajmuje w nim nacechowany szacunkiem, grzecznością i kurtuazją, dziś powiedzielibyśmy „rycerski” stosunek do kobiet, z najbardziej chyba nośnym literacko i jednym z najbardziej popularnych w badaniach mediewistycznych jego pierwiastkiem, określanym w literaturze przedmiotu mianem „dwornej miłości. Podstawowym i najważniejszym źródłem w tradycji badań nad etosem rycerskim, a w szczególności dworną miłością, był materiał literacki, zwłaszcza literatura piękna, ale Polską twórczość reprezentuje bardzo wąska grupa utworów, dość rozproszonych chronologicznie. W kanonie kultury i obyczajowości wawelskiego dworu w czasach króla Władysława Jagiełły swoje miejsce znalazły niemal wszystkie elementy konstytuujące i kształtujące tę kulturę na Zachodzie, z wyjątkiem dwornej miłości. Wobec następującego bez przeszkód, choć z pewnym opóźnieniem, przenikania do Polski zasadniczych elementów zachodnioeuropejskiej kultury rycerskiej i dworskiej, wydaje się, że i motyw dwornej miłości, tej szczególnej służby damie nie miał zamkniętej drogi. Wiele wskazuje na to, że to para królewska – Jadwiga i Władysław Jagiełło, z rozmysłem wybrała model kultury dworskiej bez tego uczuciowo-erotycznego pierwiastka Ten rodzaj dworskich rozrywek i formy okazywania uczuć na polskim dworze nie rozwinął się w Polsce także później. Może więc uprawniona jest konstatacja, że dwór królewski w późnośredniowiecznej Polsce praktykował, propagował i skrzętnie wykorzystywał do swoich celów kanony kultury rycerskiej, nie wyłączając, a nawet wymagając dworności, jakkolwiek pozbawionej płochego i obcego mentalnie wątku miłosnego?
Słowa kluczowe: dworna miłość, kultura rycerska, etos rycerski, Jagiellonowie



Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Agnieszka Januszek-Sieradzka",
title = "Dworna miłość w późnośredniowiecznej Polsce?",
journal = "",
year = "2016",
pages = "341-361"
}

Cytowanie w formacie APA:
Januszek-Sieradzka, A. (2016). Dworna miłość w późnośredniowiecznej Polsce?. , 341-361.