Wsparcie pastoralne
[Pastoral Support]
Artykuł nierecenzowany w wydawnictwie zbiorowymMiejsce: Lublin
Rok wydania: 2005
Tytuł publikacji: Wzrastanie człowieka w godności, miłości i miłosierdziu
Redaktorzy: Mirosław Kalinowski
Strony od-do: 147-163
Streszczenie: Rozwój człowieka jest wielopłaszczyznowym procesem zachodzącym w okresie pomiędzy poczęciem (rozwój prenatalny) i narodzeniem człowieka a jego śmiercią. Punkt wyjścia i granice możliwości rozwojowych człowieka są wpisane w jego osobową godność. Z teologicznego punktu widzenia człowiek jawi się jako wartość samoistna i nieporównywalna z żadnym innym bytem stworzonym już w momencie narodzenia. Równocześnie w człowieku przychodzącym na ten świat nic nie jest wykończone. Jest on niezwykłym potencjałem powołanym przez Stwórcę do wszechstronnego rozwoju. Kresem rozwoju duchowego człowieka, wokół którego koncentruje się niniejsza refleksja, jest doskonałość w miłowaniu na wzór Boga, który jest Miłością (1 J 4, 8). Proces rozwoju człowieka nie jest prostolinijny i często natrafia na różne przeszkody powodujące jego zahamowanie, wstrzymanie, a nawet regres. Znając potencjalne przeszkody, człowiek może bronić się przed nimi, a jeśli to niemożliwe, to przynajmniej niwelować ich negatywny wpływ na proces rozwoju. Rozwój człowieka może być wspierany przez wielorakie czynniki. W Kościele poza bezpośrednim działaniem Ducha Świętego są nimi różne formy duszpasterstwa. Dziedziny posługi pastoralnej spełniane w Kościele od wieków są aktualnym wyzwaniem dla dzisiejszych chrześcijan i wspólnot kościelnych w Polsce. Na progu XXI wieku pojawiły się nowe uwarunkowania działalności Kościoła i nowe potrzeby duchowe wiernych. Dzisiaj Kościół musi intensywniej poszukiwać człowieka zagubionego w świecie pogrążonym w kryzysie wartości, by zaproponować mu drogę wewnętrznej odnowy i duchowego rozwoju. Przezwyciężenie ubóstwa duchowego, troska o zbawienie wiernych wydają się dla Kościoła ważniejsze, ale niekiedy jedyną drogą prowadzącą do uzdrowienia duchowego człowieka jest uprzednie zaspokojenie jego potrzeb egzystencjalnych. Prawda o godności człowieka, przykład Jezusa oraz doświadczenie dwudziestu wieków chrześcijaństwa potwierdzają aktualność opcji preferencyjnej na rzecz ubogich, samotnych, słabych i odrzuconych przez społeczeństwo. Ponieważ Bóg pierwszy umiłował ludzi bezinteresowną miłością, Kościół stara się być również zatroskany o każdego człowieka, „okazując mu taką samą miłość, z jaką Bóg poszukiwał człowieka” (DM 12).
Słowa kluczowe: antropologia, caritas, duszpasterstwo społeczne
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Wiesław Przygoda",
title = "Wsparcie pastoralne",
journal = "",
year = "2005",
pages = "147-163"
}
Cytowanie w formacie APA:
Przygoda, W. (2005). Wsparcie pastoralne. , 147-163.