Kościół obdarowany miłością i wezwany do posługi miłości
[Church endowed with Love and called to the Ministry of Love]
Artykuł naukowy w czasopiśmie recenzowanyCzasopismo: Ateneum Kapłańskie (ISSN: 1689-0531)
Rok wydania: 2005
Tom: 145
Numer czasopisma: 1(578)
Strony od-do: 28-42
Streszczenie: Kościół nie jest rzeczywistością pochodzącą od ludzi, lecz jest przejawem stwórczego geniuszu Boga, który jest miłością (1 J 4, 8). Geneza Kościoła sięga odwiecznej miłości Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Kościół mógł zaistnieć dzięki temu, że Bóg pierwszy umiłował ludzi (1 J 4, 9). Kościół zrodził się z miłości Boga Ojca (J 17, 23; Ef 2, 4; 1 Tes 1, 4), utwierdzony został miłością Chrystusa-Zbawcy, który swoich uczniów pozostających na świecie „do końca umiłował” (J 13, 1) oraz ożywiony i umocniony przez Ducha miłości (Dz 2, 1-13; Rz 5, 5). Założony przez Chrystusa Kościół jest wspólnotą szczególnie przez Boga umiłowaną (Rz 1, 7; 2 Tes 2, 13) oraz przeznaczoną Jemu na własność (1 P 2, 9). Dlatego Kościół jest powołany, aby być dla świata objawieniem tej miłości, jaką jest sam Bóg. Najlepszym świadectwem miłości Boga w życiu doczesnym jest miłość bliźniego, co potwierdził słowem i własnym przykładem Jezus Chrystus (zob. J 13, 34). Szczególnym przejawem miłości jest posługa charytatywna, którą Kościół od pierwszych wieków chrześcijaństwa uważał za swoje królewskie prawo i niezbywalny obowiązek. W dzisiejszym świecie, w którym znaczenie słów ulega stałej dewaluacji, tym większą wartość należy przypisać czynom miłości, dającym moc i wiarygodność głoszonym słowom. Ewangelia miłości głoszona słowem i czynem jest dzisiaj niezbędna do realizacji zbawczej misji Kościoła. Wobec zróżnicowania zadań charytatywnych nieodzowne stają się organizacje pomocowe i profesjonalizacja działalności charytatywnej Kościoła. Jednak ta działalność nie powinna zbytnio oddalać się od konkretnych wspólnot kościelnych, zwłaszcza parafii. Przepowiadanie słowa Bożego i służba Boża mogą bowiem osiągnąć swój cel tylko tam, gdzie w obliczu wielorakiej nędzy ludzkiej można spotkać współmierną do potrzeb pomoc ze strony Kościoła. Ponadto należy czuwać, żeby posługa charytatywna nie była pozbawiona ducha i świadectwa życia chrześcijańskiego. W takim bowiem przypadku straciłaby wewnętrzną substancję i moc oddziaływania misyjnego.
Słowa kluczowe: caritas, Kościół
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Wiesław Przygoda",
title = "Kościół obdarowany miłością i wezwany do posługi miłości",
journal = "Ateneum Kapłańskie",
year = "2005",
number = "1(578)",
pages = "28-42"
}
Cytowanie w formacie APA:
Przygoda, W. (2005). Kościół obdarowany miłością i wezwany do posługi miłości. Ateneum Kapłańskie, 1(578), 28-42.