Ks. Piotr Wiśniewski, ur. w 1972 roku w Golubiu-Dobrzyniu; muzykolog, historyk muzyki; studia filozoficzno-teologiczne ukończył w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie w 1998 roku dyplomem magistra teologii. W latach 1999-2004 studiował w Instytucie Muzykologii KUL, uzyskując magisterium z muzykologii z wyróżnieniem na podstawie pracy Śpiewy Mandatum w Graduałach Piotrkowskich z lat 1629-1651, napisanej pod kierunkiem ks. prof. dr. hab. Ireneusza Pawlaka. W latach 2004-2006 odbył studia doktoranckie z muzykologii (KUL) i otrzymał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie historii-muzykologii (2006 r.) na podstawie rozprawy doktorskiej Oficjum rymowane o św. Zygmuncie w antyfonarzach płockich z przełomu XV/XVI wieku. Studium historyczno-muzykologiczne, której promotorem był ks. prof. dr hab. Ireneusz Pawlak. W 2012 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii-muzykologii na podstawie publikacji Śpiewy późnośredniowieczne w antyfonarzach płockich z XV/XVI wieku na podstawie responsoriów Matutinum. W latach 2007-2013 pracował na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych UKSW w Warszawie, Muzykologia Teoretyczna i Stosowana, prowadząc najpierw zajęcia zlecone, a następnie jako adiunkt i profesor nadzwyczajny. W 2014 roku rozpoczął pracę jako adiunkt w Katedrze Polifonii Religijnej Instytutu Muzykologii na Wydziale Teologii KUL. Od 2015 roku jest kierownikiem Katedry Polifonii Religijnej KUL, przemianowanej w 2021 roku w Katedrę Badań nad Monodią i Polifonią Religijną. W 2017 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym KUL. W roku akademickim 2017/18 pełnił obowiązki dyrektora Instytutu Muzykologii KUL, a następnie w latach 2018-2019 był jego dyrektorem. W latach 2019-2024 był dyrektorem Instytutu Nauk o Sztuce KUL i koordynatorem dyscypliny: nauki o sztuce na Wydziale Nauk Humanistycznych KUL. Od 2024 roku jest prorektorem KUL ds. misji Uniwersytetu.
Należy do krajowych i zagranicznych stowarzyszeń naukowych: Stowarzyszenia Polskich Muzyków Kościelnych, Towarzystwa Naukowego KUL, Towarzystwa Naukowego Franciszka Salezego, Associazione Internazionale Studi di Canto Gregoriano (sekcja niemieckojęzyczna), Związku Kompozytorów Polskich (Sekcja Muzykologów) oraz Lubelskiego Towarzystwa Naukowego. Członek Zarządu Centrum Relacji Katolicko-Żydowskich im. Abrahama J. Heschela KUL.
Najważniejsze osiągnięcia badawcze:
- odkrycie nieznanego dotychczas w polskiej literaturze muzykologicznej i wskazanie z imienia autora śpiewu Ubi caritas
- studium historyczno-muzykologiczne rozpoznanego w antyfonarzach płockich oficjum rymowanego o św. Zygmuncie (jedynego zidentyfikowanego w źródłach polskich)
- kompleksowe przebadanie tropów brewiarzowych w średniowiecznych antyfonarzach płockich
- pionierskie studium warstwy muzycznej Pontyfikału Płockiego z XII wieku
- zidentyfikowanie w Muzeum Archidiecezji Łódzkiej jedynego w Polsce psałterza proweniencji oliwetańskiej (w toku kompleksowe badania naukowe)
- odkrycie w XV-wiecznym rękopisie rzadko tropowanej w średniowieczu antyfony Salve Regina, w której pojawia się tytuł „Matka Kościoła”, ogłoszony przez Kościół dopiero w 1964 roku
- identyfikacja odnalezionych luźnych kart pergaminowych z Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie (studium kodykologiczne, datacja, proweniencja, tradycja muzyczna)
Granty:
- Grant Narodowego Instytutu Muzyki i Tańca - Muzyczny Ślad 2021 "Nieznany kodeks liturgiczno-muzyczny z Muzeum Archidiecezji Łódzkiej. Wstępny opis źródła i edycja melodii". Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
- Grant Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki - Dziedzictwo narodowe „Źródła liturgiczno-muzyczne Opactwa Cystersów w Krakowie - Mogile jako przedmiot badań kultury staropolskiej”. Czas realizacji: 2024 –2029