Semiotyczne gry z odbiorcą: Gigi l’amoroso i Gigi in Paradisco Dalidy
[Semiotic games with the recipient: Gigi l'amoroso and Gigi in Paradisco Dalidy]
Artykuł naukowy w wydawnictwie zbiorowym recenzowanyMiejsce: Poznań
Rok wydania: 2021
Tytuł publikacji: Song Studies. Poetyka i polityka wytwarzania piosenki
Redaktorzy: Waldemar Kuligowski Paweł Tański
Strony od-do: 41-56
Streszczenie: Artykuł dotyczy zastosowania narzędzi semiotycznych (semiotyka kultury, semiotyka egzystencjalna) do badań nad piosenką. Semiotyka kultury pozwala spojrzeć na kulturowe uwikłania piosenki, funkcjonujące w jej obrębie kody oraz indywidualne rozwiązania, zaś semiotyka egzystencjalna wskazuje elementy wewnętrzne (endo) i zewnętrzne (egzo) względem podmiotu i świata przedstawionego w piosence, które często wchodzą w interakcje i płynnie przechodzą jedne w drugie. Jako przykład posłużyły dwie piosenki Dalidy: Gigi l’amoroso (1974) oraz Gigi in Paradisco (1980). Oba utwory wyróżniają się przez swoją konstrukcję, czas trwania i złożoność zastosowanych w nich środków artystycznych, a także przez to, że napisane zostały jako narracyjna całość pozwalająca odbiorcy zanurzyć się w fikcyjnym świecie piosenki.
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Małgorzata Gamrat",
title = "Semiotyczne gry z odbiorcą: Gigi l’amoroso i Gigi in Paradisco Dalidy",
journal = "",
year = "2021",
pages = "41-56"
}
Cytowanie w formacie APA:
Gamrat, M. (2021). Semiotyczne gry z odbiorcą: Gigi l’amoroso i Gigi in Paradisco Dalidy. , 41-56.