Miłosz Aleksandrowicz (ur. Lublin, 24 stycznia 1978). Muzykolog, historyk muzyki, pedagog. Absolwent Państwowej Szkoły Muzycznej im. T. Szeligowskiego w Lublinie (2000) w klasie teorii muzyki. W latach 1997-2002 studiował muzykologię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II. Tytuł naukowy magistra uzyskał na podstawie pracy: Akordyka Mszy organowych François Couperina w świetle dawnych systemów strojenia instrumentów klawiszowych (2002) napisanej pod kierunkiem ks. dr hab. Jana Chwałka. Absolwent Podyplomowego studium pedagogicznego przy Instytucie pedagogiki KUL (2002). Po uzyskaniu tytułu magistra podjął studia doktoranckie w Katedrze Hermeneutyki Muzycznej pod kierunkiem dr hab. Marii Piotrowskiej, których owocem była rozprawa doktorska (2007): Wielkie motety Jeana Philippe’a Rameau w świetle jego Traktatu o harmonii (1722), studium hermeneutyczno-muzyczne. W latach 2004-2008 pracował na stanowisku asystenta w Katedrze Hermeneutyki Muzycznej. Od roku 2009, jako adiunkt w Katedrze Polifonii Religijnej, prowadzi badania nad teorią i praktyką muzyczną XVII i XVIII wieku. W roku 2017 na podstawie dysertacji Teoretyczne podstawy francuskiej polifonii liturgicznej XVII wieku uzyskał na Wydziale Historycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu tytuł naukowy doktora habilitowanego w zakresie historii - muzykologii.
Ostatnia aktualizacja: 21.05.2018 18:36