Bóg ustanowił Chrystusa nowym miejscem przebłagania. Pawłowa wizja usprawiedliwienia według Rz 3,25-26
[God established Christ the new place of atonement. Paul’s vision of justification in Rom 3:25-26]

Artykuł naukowy w wydawnictwie zbiorowym recenzowany

Miejsce: Lublin
Rok wydania: 2015
Tytuł publikacji: Głoszenie odpuszczenia grzechów w imię Jezusa (Łk 24,47)
Redaktorzy: Krzysztof Mielcarek
Strony od-do: 163-190
Streszczenie: Podsumowując nasze badania nad Rz 3,25-26 i zawartą tu Pawłową ideą ofiary Jezusa i odpuszczenia grzechów, spróbujmy zawrzeć nasze wnioski w trzech punktach: 1) W opracowaniu opowiadamy się za tłumaczeniem pojęcia hilastērion u, które utrzymuje powiązanie z kultem świątynnym i rytuałem Jom Kippur. Nazywając Jezusa hilastērion em, „miejscem przebłagania”, Paweł celowo nawiązuje do języka kultu ST. W pierwszym rzędzie, w zgodzie ze znaczeniem rytu pokropienia krwią płyty przebłagalnej w Jom Kippur, krew Jezusa oczyszcza i ustanawia Nowy Przybytek, otwiera drogę do Boga i umożliwia składanie mu nowych ofiar w Synu. Biorąc pod uwagę pojawiające się często w Rz 3,21-26 odniesienie do grzechu, w ujęciu Pawła Jezus hilastērion dokonuje także przebłagania i ekspiacji grzechów wszystkich, którzy w Niego wierzą. W Nim skupia się zbawcza skuteczność wszystkich ofiar ST. 2) Odpuszczenie grzechów, które przynosi Jezus nie oznacza absolutnej inercji i nieefektywności systemu kultowego Starego Przymierza. Gdyby tak było Paweł nie odniósłby się do niego opisując rolę Jezusa. W Rz 3,25 Apostoł określa jednak poprzednią ekonomię czasem Bożej cierpliwości, która wstrzymywała się z ostateczną karą ale i odpuszczeniem ludzkich. Ofiary Starego Testamentu mogły zapewnić błogosławieństwo i odpuszczenie grzechów jednostce, nie mogły jednak odsunąć ciążącego wciąż nad ludzkością eschatologicznego gniewu Boga i jego potępiającego wyroku. Potęga grzechu złamana została dopiero przez ofiarę Chrystusa, przez Jego Krzyż i Zmartwychwstanie. 3) Przebaczenia grzechów, które przynosi Jezus nie można ograniczać tylko do aspektu ludzkiego grzechu. Jezus przez ofiarę swojej krwi otwiera perspektywę nowej relacji i Przymierza z Bogiem, przywraca nam utraconą chwałę dzieci Bożych. Paweł nawiązuje to tego aspektu przebaczenia używając pojęcia „odkupienia” (apolytrosis) oraz „chwały” w Rz 3,21-26. W Synu stajemy się znowu sprawiedliwością Bożą. Przez Jezusa Bóg czyni z nas „nowe stworzenie”, ustanawia nas swoją własnością, mamy udział w Jego chwale i obfitości nowego życia w Nim. Nieprzypadkowo w dalszej części Listu do Rzymian Paweł opisuje nasze nowe życie w Jezusie wypełnione nadzieją zbawienia, Duchem Świętym i wolnością. To naturalna i konieczna perspektywa, w której czytać należy odpuszczenie grzechów, które otrzymujemy w Synu.
Słowa kluczowe: struktura retoryczna, Rz 3,25-26, hilastērion , Jom Kippur, gniew Boży, przebłaganie, ekspiacja, nowa świątynia


Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Marcin Kowalski",
title = "Bóg ustanowił Chrystusa nowym miejscem przebłagania. Pawłowa wizja usprawiedliwienia według Rz 3,25-26",
journal = "",
year = "2015",
pages = "163-190"
}

Cytowanie w formacie APA:
Kowalski, M. (2015). Bóg ustanowił Chrystusa nowym miejscem przebłagania. Pawłowa wizja usprawiedliwienia według Rz 3,25-26. , 163-190.