"Polish art is an interest, otherwise it won’t be seen, as in comparison with what is being done in the world…”. Foksal Gallery and Polish-French artistic relations
Artykuł naukowy w wydawnictwie zbiorowym recenzowanyNazwa konferencji: Paryż i artyści polscy 1945-1989
Miejsce: Toruń
Rok wydania: 2018
Tytuł publikacji: Paris et les artistes polonais / Paris and the Polish Artists 1945-1989
Redaktorzy: Małgorzata Geron, Jerzy Malinowski, Jan Wiktor Sienkiewicz
Strony od-do: 259-267
Streszczenie: Spośród polskich instytucji wystawienniczych w okresie PRL-u, Galeria Foksal - obok Muzeum Sztuki w Łodzi - w największym chyba stopniu uczestniczyła w międzynarodowym ruchu artystycznym. Jej założyciele – krytycy sztuki i artyści – byli przekonani, że konfrontacja polskiej sztuki z tym, co dzieje się w centrach sztuki światowej jest czymś naturalnym, oczywistym, obowiązkowym. Za sprawą Henryka Stażewskiego i Tadeusza Kantora, „przewodników artystycznych” galerii, Francja i sam Paryż odgrywały w tej „konfrontacji” ważną rolę. Przydały się tu zarówno wcześniejsze znajomości Stażewskiego i pamięć o nim w środowisku francuskiej awangardy, jak i bieżące wieści, wydawnictwa i kontakty Kantora z jego podróży do Paryża. Później jeszcze doszły wyjazdy Wiesława Borowskiego z kantorowskim Cricot 2. Prowadzący galerię krytycy sztuki – Borowski, Anka Ptaszkowska, Mariusz Tchorek – początkowo nie znali przecież nikogo, z wyjątkiem Pierra Restany`ego, który zawitał do Warszawy na kongres AICA (1960). Zapoczątkowana wtedy znajomość była rozwijana w następnych latach (włącznie z wizytą w galerii – 1968). Tradycja takich kontaktów była później zachowana, galerię odwiedzili też inni znakomici krytycy znad Sekwany: Michel Seuphor (1967) i Gerald Gassiot-Talabot (1968). Poprzez Kantora i Marię Stangret galeria nawiązała również kontakty z Henrym Galy-Carlesem. Podobnie wyglądała współpraca galerii z artystami za „żelaznej kurtyny” - przebiegało to nieoficjalnie, przez bezpośrednie zaproszenia. Polskiej publiczności galeria zaprezentowała takich francuskich twórców Alain Jacquet (1969 i 1970), Bernar Venet (1973), Ben Vautier (1974), Annette Messager (1978), Christian Boltanski (1978 i 1989), Daniel Buren (1987). Wystawy te i kontakty wspierał również Instytut Francuski, a także British Council. Poza Borowskim aktywnie działała tu Milada Ślizińska oraz Andrzej Turowski, związani z galerią w dekadzie lat 70. i 80. Udało się też nawiązać współpracę instytucjonalną – partnerem dla Foksalu stało się paryskie Musée d'Art Moderne de la Ville de Paris. Galeria Foksal miała tu swoją prezentację na przeniesionym z Lozanny prestiżowym międzynarodowym przeglądzie „galerii wiodących” (1970). Wiele lat później właśnie w tym miejscu zorganizowana została wymyślona przez Ankę Ptaszkowską wspólnie z Pontusem Hultenem polsko-artystyczna wymiana artystyczna (1982), w którą zaangażowana była warszawska galeria. Wystawa w Paryżu była swoistym ukoronowaniem działań galerii w jej konfrontowaniu sztuki polskiej ze sztuką światową. Dla Galerii Foksal związki w Francją i Paryżem okazały się zatem nad wyraz ważne i znaczące, bo właśnie tej miary artyści i krytycy sztuki pomagali „przenosić” Europę do Polski i Polskę do Europy.
Słowa kluczowe: Galeria Foksal, polsko-francuskie relacje artystyczne
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Anna Dzierżyc-Horniak",
title = "''Polish art is an interest, otherwise it won’t be seen, as in comparison with what is being done in the world…”. Foksal Gallery and Polish-French artistic relations",
journal = "",
year = "2018",
pages = "259-267"
}
Cytowanie w formacie APA:
Dzierżyc-Horniak, A. (2018). "Polish art is an interest, otherwise it won’t be seen, as in comparison with what is being done in the world…”. Foksal Gallery and Polish-French artistic relations. , 259-267.