Potrójny wymiar apokalipsy
[Three Dimensions of the Apocalypse]
Artykuł naukowy w czasopiśmie recenzowanyCzasopismo: Cywilizacja (ISSN: 1643-3637)
Rok wydania: 2017
Numer czasopisma: 63
Strony od-do: 21-26
Streszczenie: Pod koniec roku liturgicznego, zwieńczonego Uroczystością Chrystusa Króla i na początku Adwentu rozpoczynającego nowy rok kościelny, Kościół w czasie liturgii mszalnych przedstawia czytania dotyczące tzw. „czasów ostatecznych”, czasami zwanych apokaliptycznymi lub potocznie tzw. „końcem świata”. Określenie ‘apokaliptyczny” wywodzi się od nazwy ostatniej księgi Pisma świętego – „Apokalipsy św. Jana Ewangelisty”, która w symboliczny sposób przedstawia ostateczne losy Kościoła i świata do czasu powtórnego przyjścia Jezusa Chrystusa na ziemię oraz przyszłego życia, co zostało zapowiedziane już Ewangeliach i co Kościół krótko zawarł w wyznaniu wiary: „Wstąpił do Nieba, siedzi po prawicy Ojca, stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych”. Tym samym Kościół przypomina wszystkim wierzącym (a także niewierzącym, o ile to jakoś do nich trafia poprzez różne przekazy medialne czy kontakty osobiste, np. kulturowe, turystyczne itp.), że wraz z momentem narodzenia Chrystusa, a potem głoszenia Ewangelii, Jego odkupieńczej śmierci i zmartwychwstania nastąpiła zasadnicza zmiana perspektywy życiowej, nadanie określonego sensu życia zarówno dla ludzi wierzących, jak i niewierzących. Nastąpiło bowiem ostateczne objawienie się Boga w Jezusie Chrystusie, a także objawienie Jego planów w stosunku do każdego człowieka. Okazało się, że „Bóg jest miłością”, a zadaniem Jezusa Chrystusa było odkupienie i zbawienie każdego człowieka od zła, które uniemożliwia uczestnictwo w Bożej Miłości, a tym samym w szczęściu wiecznym. Bóg jako Najwyższe Dobro i Prawda jest bowiem ostatecznym szczęściem człowieka, a więc jego spełnieniem poprzez umożliwienie realizowania się jego woli poprzez miłość do tego Dobra i spełnieniem się rozumu (intelektu) przez poznawanie Najwyższej Prawdy, której źródłem jest także Bóg. W tej perspektywie wszystkie cząstkowe dobra i prawdy jakich pożąda w swej woli czy jakie odkrywa swym rozumem człowiek są tylko jakaś częściową namiastką tego, co go czeka w spełnieniu się poprzez Prawdę Ostateczną i Nieskończone Dobro. Wszystkie przeszkody i trudności z tym związane zostały usunięte przez zbawcze działania, jakie dokonały się przez Jezusa Chrystusa, a zadaniem każdego człowieka w tej perspektywie jest przyjąć ofertę Boga i spełnić się w ostatecznym szczęściu. Wymaga to osobowej współpracy z Bogiem, gdyż Bóg jako Osoba chce również pozostawać w relacjach osobowych z ludźmi, a więc opartymi o poznanie i wzajemną akceptację ze strony wolnej woli człowieka. Filozofia realistyczna te osobowe relacje nawiązujące się między Bogiem a człowiekiem (poprzez pośrednictwo Boga-Człowieka – Jezusa Chrystusa) nazywa religią. Sposobem nawiązywania i podtrzymywania tych relacji jest trwanie we wspólnocie ludzi, którzy już wcześniej je nawiązali (Kościele), co sięga samych początków założenia Kościoła przez samego Jezusa Chrystusa. Kościół z kolei strzeże całego „depozytu wiary”, a więc tego, co objawił jego Założyciel, aby sukcesywnie przekazywać to następnym pokoleniom wierzących, a co również nakazał. W tej perspektywie następuje swoisty „rozwój religijny” każdego wierzącego – członka wspólnoty Kościoła tak, aby był on zdolny do dokonania ostatecznego aktu zawierzenia Bogu i powierzenia się Mu na wieczność, co jest najważniejszą decyzją życiową każdego człowieka, wieńczącą jego doczesne życie i umożliwiającą wejście w „życie wieczne”. W tej perspektywie właśnie można mówić o trojakim wymiarze Apokalipsy czy „czasów ostatecznych”. Dla chrześcijanina jest bowiem jasne (i to cały czas stara się uświadomić Kościół), że „czas apokalipsy” albo „czasy ostateczne” zaczęły się od momentu dokonania czy zakończenia dzieła zbawienia, a więc wniebowstąpienia Jezusa Chrystusa. W tym momencie wszystko to, co musiało zostać dokonane od strony Boga, aby wszyscy ludzie mogli być zbawieni, a więc cieszyć się ostatecznym spełnieniem – szczęściem wiecznym, zostało już dokonane. Od teraz zadaniem człowieka jest z kolei dokonanie wszystkiego, co musi być zrobione z jego strony
Słowa kluczowe: koniec świata, apokalipsa, eschatologia, śmierć
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Zbigniew Pańpuch",
title = "Potrójny wymiar apokalipsy",
journal = "Cywilizacja",
year = "2017",
number = "63",
pages = "21-26"
}
Cytowanie w formacie APA:
Pańpuch, Z. (2017). Potrójny wymiar apokalipsy. Cywilizacja, 63, 21-26.