Kościoły wschodnie w Rzeczypospolitej około 1772 roku: struktury administracyjne
[Eastern Churches in the Polish-Lithuanian Commonwealth around 1772: administrative structures]

Książka naukowa recenzowana

Miejsce: Lublin
Rok wydania: 1998
Streszczenie: W momencie pierwszego rozbioru Rzeczypospolitej w 1772 roku na jej terytorium funkcjonowały od dawna trzy centralnie zorganizowane Kościoły Wschodnie: greckokatolicki, prawosławny i ormiańskokatolicki. Ponadto istniały też rozproszone terytorialnie wspólnoty staroobrzędowców. Pod względem znaczenia największą była Cerkiew unicka, która miała około 10 tysięcy parafii, około 4 milionów wiernych i około 140 monasterów męskich w 8 diecezjach. Cerkiew prawosławna składała się z około 250-300 parafii, około 200 tysięcy wiernych, kilkunastu monasterów męskich i 1 diecezji (część parafii na Naddnieprzu podlegała zagranicznemu biskupowi w Kijowie). Cerkiew ormiańskokatolicka miała tylko około 20 parafii, kilka tysięcy wiernych i 1 diecezję. Taka sytuacja oznaczała całkowitą dominację katolicyzmu obrządku greckiego w środkowej i wschodniej Rzeczypospolitej.

---

Cytowanie w formacie Bibtex:
@book{1,
author = "Witold Kołbuk",
title = "Kościoły wschodnie w Rzeczypospolitej około 1772 roku: struktury administracyjne",
year = "1998",
}

Cytowanie w formacie APA:
Kołbuk, W. (1998). Kościoły wschodnie w Rzeczypospolitej około 1772 roku: struktury administracyjne. Lublin: