Miejsce świadectwa w przepowiadaniu homilijnym
[The Place of Witness when Preaching a Homily]

Artykuł naukowy w czasopiśmie recenzowany

Czasopismo: Verbum Vitae (ISSN: 1644-8561)
Rok wydania: 2015
Tom: 28
Strony od-do: 395-418
Streszczenie: Homilia jest naturalnym jest miejscem chrześcijańskiego świadectwa. Objawienie Boże, którego kontynuacją jest przepowiadanie słowa Bożego, ma bowiem charakter dialogiczny. Bóg udzielając siebie samego w głoszeniu Słowa daje świadectwo o sobie oraz oczekuje na odpowiedź człowieka, która rodzi się z doświadczenia osobowego spotkania z Nim. Odpowiedź ta przyjmuje zatem charakter świadectwa o spotkaniu człowieka z Bogiem. Świadectwo chrześcijańskiego życia jest potwierdzeniem mocy słowa Bożego, jego weryfikacją i ilustracją. W przepowiadaniu homilijnym świadectwo wiary może dojść do głosu w różny sposób, zawsze jednak z ust homilisty. Głosiciel słowa Bożego może w sposób pośredni przekazać doświadczenie Boga kogoś z wierzących lub swoje własne. Homilista ma zaświadczyć o tym, że „widział i słyszał” (doświadczył) Boga w słowie Boże, w liturgii i w życiu wiernych. Homilia jest bowiem słuchaniem Chrystusa obecnego w Piśmie Świętym, oglądaniem Go w ramach liturgii oraz zaświadczaniem o Jego działaniu w życiu wierzących.
Słowa kluczowe: Homilia, świadectwo, obecność Chrystusa, słowo Boże, liturgia, życie wierzących, historia zbawienia

---

Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Stanisław Dyk",
title = "Miejsce świadectwa w przepowiadaniu homilijnym",
journal = "Verbum Vitae",
year = "2015",
pages = "395-418"
}

Cytowanie w formacie APA:
Dyk, S. (2015). Miejsce świadectwa w przepowiadaniu homilijnym. Verbum Vitae, 395-418.