Prawda jako principium wychowania
[The truth as principium of the education]
Artykuł naukowy w wydawnictwie zbiorowym recenzowanyNazwa konferencji: Dezintegracja rodziny
Miejsce: Tarnów
Rok wydania: 2013
Tytuł publikacji: Dezintegracja rodziny
Redaktorzy: Jacek Siewiora
Strony od-do: 103-120
Streszczenie: Odniesienie do prawdy sprawia, że wychowanie jest podjęte świadomie i odpowiedzialnie. Akceptacja prawdy o osobie ludzkiej, prawdy poznawczej, aksjologicznej i nadprzyrodzonej jest akceptacją konieczności „urzeczywistnienia” człowieczeństwa i spełnienia sensu bycia osobą. Wówczas prawda żyje wraz z osobą, osoba zaś jest jej potwierdzeniem, a prawda jej ujawnieniem. Jako końcową konkluzję przywołajmy trafną i precyzyjną analizę Aliny Rynio, pochodzącą z jej badań nad kwestią integralnego wychowania w myśli Jana Pawła II. Autorka rozumie wychowanie w duchu personalizmu – jako służbę i proces, który odkrywa prawdę o człowieku w nim samym. W odkrywaniu tej prawdy bierze udział osobiście wychowanek, który prawdę odkrywa, następnie ją poznaje, by wreszcie dochować jej wierności, podobnie jak każdej nowo poznanej prawdzie życia. Człowiek ma poznać, kim jest i kim być powinien. A oto głos w sprawie samej autorki: „Chodzi o to, aby człowiek był świadomym i wolnym podmiotem, indywidualną substancją natury rozumnej, rządzącą swoimi czynami, aby był człowiekiem sumienia, spełniającym się jako osoba na drodze prawdy, dobra wolności, miłości i ładu społecznego opartego na zasadzie uczestnictwa, sprawiedliwości, dobra wspólnego, odpowiedzialności i solidarności. Ma szansę być takim, jeśli zostanie wprowadzony w przestrzeń prawdy o samym sobie i otaczającym go świecie, o ile tę prawdę przyjmie i będzie próbował żyć nią na każdy dzień. Do tego jednak potrzeba wychowania w duchu samostanowienia, zakładającego przekazywanie prawdy o komunijnej strukturze osoby i potrzebie odpowiedzialności za siebie wyrażającej się w samozależności, tzn. w relacji zależności od własnego «ja» i w relacji stanowienia o własnym «ja»; potrzeba wychowania w duchu pozytywnego rozumienia wolności, respektującego prawdę o dobru i potrzebie czynienia z siebie daru, wychowania w duchu samopanowania i samoposiadania z uwzględnieniem doświadczenia własnego «ja», własnej podmiotowości, tożsamości i wolności w stanowieniu o sobie; potrzeba wychowania, które doceniłoby każdy odruch prawdy i było realizowaniem dzieła Boga w świecie. Dziełem tym jest człowiek żyjący w nowości życia, do jakiej dochodzi na drodze akceptacji prawdy o swoim powołaniu i przeznaczeniu”.
Słowa kluczowe: prawda, człowiek, humanizm, filozofia, personalizm, osoba, edukacja, wychowanie, byt, afirmacja, komunikacja, dialog, relacja, akceptacja, integracja
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Piotr Goliszek",
title = "Prawda jako principium wychowania",
journal = "",
year = "2013",
pages = "103-120"
}
Cytowanie w formacie APA:
Goliszek, P. (2013). Prawda jako principium wychowania. , 103-120.