Inpersonalisatio jako wyznacznik chrystologii
[Inpersonalisatio as the Foundation of Christology]

Rozdział w nierecenzowanej książce naukowej

Miejsce: Szczecin
Rok wydania: 2008
Tytuł publikacji: Ku mądrości teologii
Redaktorzy: Krzysztof Góźdź, Edward Sienkiewicz
Streszczenie: Nowe rozumienie słowa „osoba”, ukazane przez wybitnego personalistę polskiego, profesora Cz. S. Bartnika, i Szkołę Lubelską, pozwala na nowe rozwiązanie starego problemu chrystologicznego i trynitarnego. Koncepcja osoby polega tu na procesie tzw. wosobienia (in-personalisatio): w momencie Wcielenia osoba ludzka została zrealizowana w osobie Chrystusa, wosobiona w osobę Logosu i tym samym utożsamiona z nią. Jest to więc jedna osoba o jakby dwóch odcieniach: boskim i ludzkim. Wielkim plusem tej koncepcji jest to, że nie oddziela ona natur od osoby. Osoba ma oczywiście naturę, a w konkretnym przypadku Wcielenia jedna osoba łączy natury. Wcielenie jest zatem pryncypialnie w osobie, a nie w naturze. Osoba ludzka została wosobiona (in-personalisata) w osobę Słowa Bożego, Logosu. Jedność Boga i człowieka jest osobowa. Osoba Słowa Bożego jednoczy obie natury. Oznacza to, że Bóg zrealizował w swojej osobie osobę ludzką.
Słowa kluczowe: Logos, osoba, wosobienie (in-personalisatio), natura, Wcielenie, Cz. S. Bartnik