Procedura administracyjna
[Administrative procedure]

Artykuł naukowy w wydawnictwie zbiorowym recenzowany

Miejsce: Warszawa
Rok wydania: 2013
Tytuł publikacji: Synteza prawa polskiego 1918-1939
Redaktorzy: Tadeusz Guz, Jan Głuchowski, Maria Regina Pałubska
Strony od-do: 195-234
Streszczenie: Do roku 1928 polskie regulacje postępowania administracyjnego miały charakter szczątkowy, dotyczyły niektórych jedynie zagadnień, w szczególności zaskarżania orzeczeń wydawanych w pierwszej instancji. Sytuację ujednoliciła pierwsza pełna kodyfikacja postępowania – w postaci rozporządzenia Prezydenta RP z 1928 r. o postępowaniu administracyjnym, opartego było na wzorach austriackich. Rozporządzenie nie zawierało, wyodrębnionego katalogu zasad ogólnych postępowania, tym niemniej jego szczegółowe postanowienia realizowały takie zasady jak: dwuinstancyjności, bezstronności, jawności, swobodnej oceny dowodów, prawdy obiektywnej, ekonomii procesowej. Regulacja z 1928 r. wprowadzała szereg środków weryfikacji decyzji, zarówno wydanych w pierwszej instancji (przede wszystkim odwołanie), jak i ostatecznych (w szczególności: wznowienie postępowania i uchylenie decyzji jako ostatecznej). Rozporządzenie obowiązywało formalnie do końca 1960 r., jednak w okresie wojennym znacznie straciło na znaczeniu, gdyż jego rozwiązania pozostawały w części w sprzeczności z podstawami nowego ustroju społeczno-politycznego. Przez cały okres dwudziestolecia międzywojennego, pomimo ogólnych zapowiedzi konstytucyjnych w Polsce w skali kraju funkcjonowało tylko jednoinstancyjne sądownictwo administracyjne, w postaci Najwyższego Trybunału Administracyjnego. Jedynie na obszarach województw zachodnich funkcjonowały sądy administracyjne niższych instancji (wojewódzkie sądy administracyjne). NTA orzekał o legalności aktów administracyjnych. Podstawę prawną skargi do NTA stanowiło naruszenie publicznych praw podmiotowych. Skargę należało wnieść bezpośrednio do sądu, stroną przeciwną był organ administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, który wydał zaskarżony akt. Trybunał miał kompetencje wyłącznie kasacyjne, co oznacza, że w razie uznania skargi za uzasadnioną uchylał zaskarżone orzeczenie lub zarządzenie w całości, a nie rozstrzygał co do istoty sprawy.


Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Jerzy Parchomiuk",
title = "Procedura administracyjna ",
journal = "",
year = "2013",
pages = "195-234"
}

Cytowanie w formacie APA:
Parchomiuk, J. (2013). Procedura administracyjna . , 195-234.