„Sprawiedliwy ginie, a nikt się tym nie przejmuje” (Iz 57,1a) – obraz judejskiej elity w inwektywach Trito-Izajasza (Iz 56–57). Kryzys przywództwa w prowincji Jehud w połowie V wieku przed Chr.
[“The righteous perish, and no one takes it to heart” (Isa 57:1a) – a Picture of the Judean Elite in Trito-Isaiah's Invectives (Isa 56–57). The Leadership Crisis in the Province of Yehud in the Mid-Fifth Century BC]
Artykuł naukowy w czasopiśmie recenzowanyCzasopismo: Biblical Annals (ISSN: 2083-2222)
Rok wydania: 2023
Tom: 13
Numer czasopisma: 2
Strony od-do: 251-295
Streszczenie: Artykuł wykazuje, że Iz 56–57 jest zestawieniem pięciu obrazów (56,1-8; 56,9-12; 57,1-2; 57,3-13; 57,14-21) stworzonych w stylu variatio. Wstęp przedstawia jedno zdanie z Tacyta jako przykład zastosowanej variatio oraz trudu intelektualnej refleksji, jaki czytelnik musi podjąć, by je zrozumieć. Następnie rozbudowana egzegeza Iz 56–57 – łączącą niepowiązane na pozór fragmenty w spójną całość – prowadzi do ukazania sytuacji Jehud w połowie V wieku przed Chr., w przeddzień reformy Nehemiasza. Proroctwo o eunuchu w Iz 56,1-8 jest historyczną aluzją do Nehemiasza i próbą jego uwiarygodnienia. Szereg argumentów wskazuje bowiem, że przez Judejczyków mógł być uważany za eunucha i cudzoziemca (nawet jeśli de facto nim nie był – dostępne źródła nie są jednoznaczne). Otrzymując powołanie, zostaje przygotowany, by stawić czoła kryzysowi społeczno-religijnemu. Jest to głównie kryzys przywództwa: ci, którzy stoją na czele, są zdegenerowani, poddani znieczulicy moralnej, duchowemu otępieniu, pijaństwu, prostytucji i bałwochwalczym praktykom (składanie dzieci w ofiarach, nierząd sakralny, kult Molocha), porównani do niemych psów, nie widzą zbliżającego się zagrożenia. Negatywny obraz elit jest zrównoważony pozytywnymi akcentami: obecnością sprawiedliwych, których śmierć nie jest bezowocna, działalnością środowiska prorockiego i zapowiedzią interwencji Boga przebaczającego i ogłaszającego pokój. Krótkie zakończenie uwypukla doniosłość teologiczną badanych tekstów: inkluzywność, śmierć sprawiedliwego (wypełniona teologią cierpienia zastępczego), świętość ontyczna Boga jako podstawa miłosierdzia oraz natchnienie prorockie jako działalność Boga Stwórcy – to niektóre z teologicznych tematów obecnych w Iz 56–57. Artykuł ma charakter stricte egzegetyczny i opisowy z elementami humanizmu i duchowości.
Słowa kluczowe: Iz 56–57, Trito-Izajasz, teologiczna inkluzywność, styl variatio, Nehemiasz-eunuch, powołanie Nehemiasza, synowie wiedźmy, Jehud, pasterze Jehud, sprawiedliwy
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Arnold Zawadzki",
title = "„Sprawiedliwy ginie, a nikt się tym nie przejmuje” (Iz 57,1a) – obraz judejskiej elity w inwektywach Trito-Izajasza (Iz 56–57). Kryzys przywództwa w prowincji Jehud w połowie V wieku przed Chr.",
journal = "Biblical Annals",
year = "2023",
number = "2",
pages = "251-295"
}
Cytowanie w formacie APA:
Zawadzki, A. (2023). „Sprawiedliwy ginie, a nikt się tym nie przejmuje” (Iz 57,1a) – obraz judejskiej elity w inwektywach Trito-Izajasza (Iz 56–57). Kryzys przywództwa w prowincji Jehud w połowie V wieku przed Chr. Biblical Annals, 2, 251-295.