Gender a płciowy wymiar człowieka
[Gender and Sexual Dimension of Man]
Artykuł naukowy w czasopiśmie recenzowanyCzasopismo: Ateneum Kapłańskie (ISSN: 0208-9041)
Rok wydania: 2020
Tom: 174
Numer czasopisma: 1(665)
Strony od-do: 51-73
Streszczenie: Obecnie Polska doświadcza drugiej fali napływu „ideologii gender”. Pierwsza zakończyła się stosunkowo niedługo po publikacji listu Episkopatu Polski z 29 grudnia 2013 i odczytaniu go w kościołach, a także po licznych wykładach osób związanych z Kościołem Katolickim oraz publikacji artykułów i książek pokazujących genezę, zawartość, cele ruchu genderowego. Doprowadziło to do uświadomienia sobie w szerszych kręgach społeczeństwa zagrożeń dla życia społecznego i indywidualnego związanego z jego propagowaniem i przenoszeniem jego postulatów do praktyki politycznej poprzez pośrednictwo różnych instytucji państwowych i organizacji czy stowarzyszeń pozarządowych. Bowiem już nawet na poziomie Uni Europejskiej tzw. „gender mainstreaming”: (...) stał się „zasadą przewodnią” i przekrojowym „zadaniem polityki””, o czym napisała niemiecka autorka Gabriele Kuby w książce Rewolucja genderowa. W przypisie tłumacza znajduje się dopowiedzenie: „Pojecie „gender mainstreaming” nie ma polskiego odpowiednika językowego. Oznacza ono włączenie płci do działań z zakresu polityki, ekonomii, itp., w praktyce natomiast – ocenę prawa, działań i programów pod kątem ich wpływu na pozycję kobiet i mężczyzn; przy tym dotyczy płci konstruowanej społecznie, nie płci biologicznej. Jako jedna z wytycznych UE obowiązuje również w Polsce”. Od woli urzędników zatem zależeć będzie wdrażanie albo przynajmniej stwarzanie sprzyjających (lub nie-) warunków do jej instytucjonalnej realizacji, a także od nacisków instytucji UE i w konsekwencji zdolności władz rożnego szczebla do opierania się im lub sprzyjania. Postawę władz ilustrują postępowania włodarzy miejskich dwóch największych miast polskich: Warszawy i Gdańska, które deklarują i organizują różnego rodzaju działania promujące czy wdrażające postulaty ideologii gender. Z kolei inne władze lokalne deklarują się jako wolne od tej ideologii. Na tak mniej lub bardziej podatnym gruncie działają różnego rodzaju „organizacje pozarządowe” czy nieformalne środowiska, które podejmują specjalne akcje w sferze publicznej o charakterze mniej lub bardziej skandalizującym, mające postać happeningów, marszy, festiwali, prowokacji, itp. Co oczywiste, budzą one ogromne emocje, co staje się pożywką dla mediów. Podejmowane regularnie w różnych miejscach powodują podtrzymywanie zainteresowania i poczucie stałej obecności w przestrzeni publicznej. W tym sensie można mówić o drugiej fali napływu tej ideologii, gdzie przybiera ona postać tego rodzaju zorganizowanej działalności, a różni oponenci są nawet pozywani do sądów pod różnymi pretekstami. To zasadnicza różnica jakościowa, gdyż „pierwsza fala” miała zasadniczo charakter informacyjno – propagandowy. Zwolennicy gender po kilku latach przerwy zaczynają najwyraźniej realizować jakiś kolejny etap swej strategii wdrażania tej ideologii w życie społeczne. Jednak jak się zdaje, mają oni trudne zadanie do wykonania, a może się okazać, ze ich usiłowania kolejny raz zakończą się fiaskiem ze względu na to, że Polska (a zapewne podobna sytuacja kulturowa panuje w innych krajach postkomunistycznych) stanowi specyficzne miejsce co najmniej z trzech powodów. Jednym z nich jest swoiste „opóźnienie” w stosunku do krajów Europy zachodniej, które zasadniczo jako wolne i demokratyczne podlegały w naturalny sposób różnym wpływom czy tendencjom, prądom kulturowym czy artystycznym (stąd zyskały sobie one miano społeczeństw pluralistycznych i wolnych) jednakże nie były one wdrażane na sposób przymusowy, ale raczej na drodze perswazji, propagandy medialnej i ostatecznie wsparcia urzędniczo-instytucjonalnego. Polska wraz z innymi krajami „bloku komunistycznego” została po II wojnie światowej poddana wręcz morderczej ideologii komunistycznej (czasem zamiennie nazywaną socjalistyczną), co wywołało masowy opór i pragnienie wyzwolenia się z niej i jej przezwyciężenia. Stąd też naturalny jest opór i swoista impregnacja, ostrożność i czujność w stosunku do jakichkolwiek ideologii, zwłaszcza narzucanych.
Słowa kluczowe: gender, płciowość, antropologia filozoficzna
Dostęp WWW: http://www.ateneumkaplanskie.pl/2020/01/zeszyt-1-665-tom-174-zycie-ludzkie-ii-zagadnienia-szczegolowe/
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Zbigniew Pańpuch",
title = "Gender a płciowy wymiar człowieka",
journal = "Ateneum Kapłańskie",
year = "2020",
number = "1(665)",
pages = "51-73"
}
Cytowanie w formacie APA:
Pańpuch, Z. (2020). Gender a płciowy wymiar człowieka. Ateneum Kapłańskie, 1(665), 51-73.