Działalność charytatywna Kościoła w świetle encykliki Benedykta XVI „Deus caritas est”
[Charitable Activity of the Church in the Light of Benedict XVI's Encyclical "Deus Caritas Est"]
Artykuł naukowy w wydawnictwie zbiorowym recenzowanyMiejsce: Lublin
Rok wydania: 2007
Tytuł publikacji: Scio cui credidi. Księga pamiątkowa ku czci Księdza Profesora Mariana Ruseckiego w 65. rocznicę urodzin
Redaktorzy: Ireneusz Sławomir Ledwoń, Krzysztof Kaucha
Strony od-do: 939-950
Streszczenie: Motywem napisania przez Benedykta XVI encykliki Deus caritas est była chęć pobudzenia dzisiejszego świata „do nowej, czynnej gorliwości w dawaniu ludzkiej odpowiedzi na Bożą miłość” (DCE 1). Chrześcijaństwo nie jest bowiem systemem filozoficzno-etycznym albo ustrojem społeczno-politycznym, ale jest egzystencjalną odpowiedzią człowieka na wydarzenie spotkania Jezusa Chrystusa, który będąc „obrazem Boga niewidzialnego” (Kol 1, 15), ludzkiemu życiu nadaje nową perspektywę. Bóg, który jest miłością (1 J 4, 8), pierwszy umiłował ludzi i powołał ich do miłości. Bóg stwarzając człowieka, uczynił go zdolnym do miłości, gdyż tylko ktoś miłujący może być Jego partnerem na wieki. Niemożliwe jest zatem życie chrześcijańskie bez miłości, która zdaniem Benedykta XVI jest nie tyle przykazaniem, co raczej „odpowiedzią na dar miłości, z jaką Bóg do nas przychodzi” (DCE 1). Jeżeli zaś miłość może być „przykazana”, to tylko dlatego, że wcześniej jest dana (DCE 14). Druga część encykliki Benedykta XVI ukazuje posłannictwo Kościoła jako wspólnoty niosącej miłość światu dotkniętemu na różne sposoby brakiem nadziei. Kościół jest posłany do świata, w którym w każdej epoce i miejscu na ziemi ma szukać człowieka, by głosić mu prawdę, że Bóg pierwszy go umiłował (1 J 4, 19). Posłannictwo Kościoła polega na głoszeniu miłości, przeżywaniu jej w liturgii oraz praktykowaniu jej w życiu codziennym. Benedykt XVI po raz pierwszy w dokumencie tak wysokiej rangi mocno dowartościował, obok funkcji przepowiadania słowa i liturgii, funkcję diakonijną Kościoła. Papież przestrzega przed religijnością mającą charakter wyłącznie pietystyczny, pozbawioną aktów konkretnej miłości wobec potrzebujących i zagubionych. Jeśli Bóg jest miłością, to caritas musi być także formą życia, niemal oddechem Kościoła, który ma nieustannie wychodzić naprzeciw cierpieniom i potrzebom ludzi (DCE 19). Posługa miłości domaga się nie tylko działania poszczególnych chrześcijan, ale jako służba społeczna potrzebuje także organizacji i instytucji (DCE 20).
Słowa kluczowe: caritas, Kościół, Benedykt XVI
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Wiesław Przygoda",
title = "Działalność charytatywna Kościoła w świetle encykliki Benedykta XVI „Deus caritas est”",
journal = "",
year = "2007",
pages = "939-950"
}
Cytowanie w formacie APA:
Przygoda, W. (2007). Działalność charytatywna Kościoła w świetle encykliki Benedykta XVI „Deus caritas est”. , 939-950.