Diakonia charytatywna Kościoła w świetle encykliki Benedykta XVI „Deus caritas est”
[Charitable Diakonia of the Church in the Light of Benedict XVI's Encyclical "Deus Caritas Est"]
Artykuł nierecenzowany w wydawnictwie zbiorowymMiejsce: Białystok
Rok wydania: 2007
Tytuł publikacji: Ku nowej wyobraźni miłosierdzia. Materiały z II Kongresu Miłosierdzia Bożego w Archidiecezji Białostockiej
Redaktorzy: Adam Skreczko
Strony od-do: 96-107
Streszczenie: Diakonia charytatywna stanowi istotny wymiar urzeczywistniania się Kościoła w świecie. Jest ona praktyczną emanacją miłości bliźniego we wspólnotach chrześcijańskich i poza nimi. Każdy, kto przez wiarę i chrzest włącza się do wspólnoty uczniów Chrystusa, jest obdarowany owocami Jego zbawczej miłości, ale zarazem jest wezwany do pełnienia czynów miłości na co dzień. Kościół nie spełniłby zleconej przez swego Założyciela misji zbawczej, gdyby zaniechał działalności charytatywnej. Pierwsi uczniowie Chrystusa i najstarsze gminy chrześcijańskie pojmowały caritas jako istotną funkcję Kościoła. Również dzisiaj nie można jej traktować jako nadobowiązkowego dodatku do fundamentalnych zadań Kościoła. Jest ona funkcją podstawową Kościoła, co ostatnio przypomniał wiernym papież Benedykt XVI, podpisując w uroczystość Bożego Narodzenia 2005 roku i ogłaszając 25 stycznia 2006 roku encyklikę "Deus caritas est". Pojęcie miłości należy dzisiaj do najbardziej nadużywanych i zdewaluowanych, dlatego domaga się oczyszczenia i rewalidacji. Chrześcijańska wizja miłości daleka jest od sentymentalnych uczuć i niemoralnych ekscesów. Św. Jan Apostoł miłość identyfikuje z życiem, jakie człowiek otrzymuje od Boga. Kto miłuje „przeszedł ze śmierci do życia, kto zaś nie miłuje trwa w śmierci” (1 J 3, 14). To nowe życie zdynamizowane jest Boską energią miłości, w której ważniejsze od uczuć i słownych deklaracji są czyny i prawda oraz otwarcie się na potrzeby bliźnich (1 J 3, 17-18). Stąd ważnym przejawem odwzajemnienia Bożej miłości jest zaangażowanie chrześcijanina w posługę charytatywną. Posługa ta może być realizowana indywidualnie i spontanicznie w zależności od sytuacji i potrzeb ludzi. Do rozwiązywania skomplikowanych problemów ludzi, a także w sytuacji klęsk żywiołowych i wojen konieczna jest pomoc wspólnotowa i zorganizowania. Kościół nie tylko popiera różne instytucje charytatywne, ale sam takie posiada i rozwija. Organizacja Caritas należy do sztandarowych instytucji Kościoła. Sprawdzoną formą zaangażowania zwłaszcza katolików świeckich w działalność charytatywną jest dzisiaj wolontariat, który Kościół nie tylko popiera w swoim nauczaniu, ale sam organizuje w wielorakich grupach i zespołach apostolskich. Wolontariat jest ważną platformą współpracy różnych podmiotów i instytucji w rozwiązywaniu palących problemów dzisiejszego społeczeństwa.
Słowa kluczowe: caritas, Kościół, Benedykt XVI
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Wiesław Przygoda",
title = "Diakonia charytatywna Kościoła w świetle encykliki Benedykta XVI „Deus caritas est”",
journal = "",
year = "2007",
pages = "96-107"
}
Cytowanie w formacie APA:
Przygoda, W. (2007). Diakonia charytatywna Kościoła w świetle encykliki Benedykta XVI „Deus caritas est”. , 96-107.