Duszpasterski charakter formacji kapłańskiej
[Pastoral Character of Priestly Formation]
Artykuł nierecenzowany w wydawnictwie zbiorowymMiejsce: Lublin
Rok wydania: 2006
Tytuł publikacji: Integralne kształcenie kaznodziei
Redaktorzy: Włodzimierz Broński
Strony od-do: 15-25
Streszczenie: Przedstawienie szczegółowych aspektów kształcenia dzisiejszych kaznodziejów, co jest zamierzeniem redaktora tej książki, wymaga ukazania jego szerszego kontekstu. Kontekst tym jest formacja kapłańska, która z natury powinna mieć charakter duszpasterski. Chrystus bowiem wybiera i powołuje spośród ludu kapłanów, „aby Mu towarzyszyli, by mógł wysłać ich na głoszenie nauki i by mieli władzę wypędzać złe duchy” (Mk 3, 14-15). Charyzmat kapłaństwa hierarchicznego jest ustanowiony nie dla samego powołanego, lecz dla posługi Ludowi Bożemu. Dlatego formacja ludzka, duchowa i intelektualna seminarzystów powinna być ukierunkowana na duszpasterstwo (por. PDV 57). Kandydaci do kapłaństwa hierarchicznego mają stawać się prawdziwymi duszpasterzami na wzór Chrystusa – Nauczyciela, Kapłana i Pasterza (DFK 4, por. PDV 73). Stąd formacja pastoralna, której istotną część stanowi kształcenie kaznodziejskie, powinna być w pełni zintegrowana z innymi wymiarami formacji kapłańskiej oraz obejmować nie tylko seminarzystów, lecz także prezbiterów i biskupów. Formacja kapłańska nie ma bowiem charakteru statycznego, lecz jest „drogą całego życia z Chrystusem i za Chrystusem”. Autor artykułu podkreśla, jak ważny jest kontekst formacji pastoralnej, a w pewnym sensie nawet całej formacji kapłańskiej, w przygotowaniu do posługi kaznodziejskiej. Przygotowanie dalsze do posługi Słowa dokonuje się w rodzinie chrześcijańskiej, w czasie katechizacji oraz w życiu parafialnym, zwłaszcza poprzez zaangażowanie w działalność grup, ruchów i wspólnot religijnych. Proces kształcenia kaznodziejów ma swoje apogeum w czasie studiów seminaryjnych, ale powinien być także kontynuowany podczas realizacji posługi kaznodziejskiej. Nie wystarczy gruntowne studium homiletyki i kilka próbnych kazań wygłoszonych i przeanalizowanych w gronie seminarzystów pod kierunkiem wykładowcy homiletyki. Wykształcenie kaznodziei jest procesem złożonym i rozciągniętym w czasie. Ważne w tym procesie są nie tylko wiedza i doświadczenie praktyczne zdobyte w seminarium duchownym, lecz także różne formy dokształcania w czasie pełnienia posługi kaznodziejskiej. Kaznodzieja powinien stale podnosić swoje kwalifikacje duchowe, intelektualne i praktyczne poprzez osobiste studium, kursy kształceniowe dla kaznodziejów oraz specjalistyczne studia homiletyczne. Nie wolno zapominać, że kaznodziejstwo jest także sztuką i nie zawsze wiedza czy doświadczenie gwarantuje ostateczny sukces. Ponadto kaznodzieja musi stale sobie uświadamiać, że jest tylko narzędziem przepowiadania słowa Bożego. Tym, który sprawia, że słowo Boże wydaje swój owoc w postaci nawrócenia lub ożywienia wiary chrześcijanina jest Duch Święty. Niemniej wypada, aby narzędzia, którymi posługuje się Bóg, były stale doskonalone.
Słowa kluczowe: prezbiter, formacja kapłańska, kaznodziejstwo
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Wiesław Przygoda",
title = "Duszpasterski charakter formacji kapłańskiej",
journal = "",
year = "2006",
pages = "15-25"
}
Cytowanie w formacie APA:
Przygoda, W. (2006). Duszpasterski charakter formacji kapłańskiej. , 15-25.