Duszpasterstwo prezbiterów. Formy i kierunki rozwoju
[Pastoral of Priests. Forms and directions of development]
Artykuł naukowy w czasopiśmie recenzowanyCzasopismo: Roczniki Teologiczne (ISSN: 2353-7272)
Rok wydania: 2000
Tom: 47
Numer czasopisma: 6
Strony od-do: 87-104
Streszczenie: Wielu prezbiterów-duszpasterzy wyraża przekonanie, iż kapłan uświęca się sam, spełniając swoje codzienne zadania pastoralne, szczególnie zaś sprawując „święte czynności” (DK 12). Stąd wielu z nich nie widzi potrzeby duszpasterstwa specjalnego, mającego na celu pomoc pastoralną zaadresowaną ku nim samym. Głęboki kryzys, ogniskujący się wokół tożsamości księdza oraz jego roli w Kościele i świecie, dotykający często także jego kondycji duchowo-moralnej, jaki ujawnił się w okresie posoborowym na Zachodzie, nie omija również Kościoła w Polsce. Sytuacja ta nie jest powodem do rozpaczy, lecz skłania do wyciągnięcia wniosku, że również kapłan nie jest w pełni samowystarczalny na drodze zbawienia i potrzebuje adekwatnej do swojej pozycji w Kościele i społeczeństwie posługi duszpasterskiej. Nie chodzi tu tylko o wielopłaszczyznową formację permanentną, lecz o duszpasterstwo w pełnym tego słowa znaczeniu. Duszpasterstwo prezbiterów można określić jako szczegółową formę duszpasterstwa kategorialnego lub grupowego, realizowaną przez Kościół w celu uświęcenia i zbawienia kapłanów diecezjalnych. Podstawę teologiczną znajduje ono przede wszystkim w przynależności kapłanów do Ludu Bożego. Zakresem swoich zadań obejmuje ono księży jako ludzi, jako chrześcijan i jako duszpasterzy. Chce ono zapewnić kapłanowi pomoc nie tylko w jego osobistym uświęceniu, lecz również w wypełnianiu jego posłannictwa w świecie. Ponadto ma ono również na celu zbudowanie wokół biskupa diecezjalnego braterskiej wspólnoty kapłanów – prezbiterium. Podmiotem działalności duszpasterskiej wobec kapłanów jest cały Kościół, przy czym największa odpowiedzialność za nią spoczywa na biskupie diecezjalnym. Artykuł ukazuje najpierw historyczny rozwój troski Kościoła o prezbiterów. Następnie przedstawia teologiczne podstawy koncepcji duszpasterstwa kapłanów diecezjalnych. Wynikają one przede wszystkim ze współczesnej eklezjologii oraz z posoborowej teologii kapłaństwa. Dalej przybliżony jest przedmiot oraz podmiot omawianej działalności zbawczej Kościoła. W końcu artykuł ukazuje różne propozycje dotyczące form i środków troski duszpasterskiej o kapłanów oraz jego aktualny stan i perspektywy rozwoju.
Słowa kluczowe: prezbiter, duszpasterz, duszpasterstwo kapłanów
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Wiesław Przygoda",
title = "Duszpasterstwo prezbiterów. Formy i kierunki rozwoju",
journal = "Roczniki Teologiczne",
year = "2000",
number = "6",
pages = "87-104"
}
Cytowanie w formacie APA:
Przygoda, W. (2000). Duszpasterstwo prezbiterów. Formy i kierunki rozwoju. Roczniki Teologiczne, 6, 87-104.