Caritas. Teologia i praktyka miłości bliźniego
[Caritas. The Theology and Practice of Charity]
Artykuł nierecenzowany w wydawnictwie zbiorowymMiejsce: Radom
Rok wydania: 2005
Tytuł publikacji: Studia Diecezji Radomskiej
Redaktorzy: Zbigniew Niemirski
Tom: 7
Strony od-do: 323-334
Streszczenie: Termin "caritas" w łacinie klasycznej oznaczał w sensie ścisłym drożyznę, wysoką cenę, wartość jakiejś rzeczy. W sensie przenośnym pojęciem "caritas" określano w łacinie przedchrześcijańskiej miłość, uznanie, przywiązanie lub przedmiot miłości, a także wypływające z szacunku i przywiązania wzajemne odniesienie małżonków, następnie relację pomiędzy rodzicami i dziećmi, między rządzącymi a podwładnymi, a także miłość do ojczyzny. Nowy sens zyskało to pojęcie w łacinie chrześcijańskiej, zwłaszcza dzięki jego zastosowaniu w przekładach Pisma Świętego. W Wulgacie i w najstarszych pismach łacińskich ojców Kościoła "caritas" w dużym stopniu oddaje treść pojęcia greckiego "agápe" i oznacza szeroko pojętą miłość chrześcijańską. Ustalenie jednak zakresu znaczeniowego pojęcia "caritas" wymaga analizy nie tylko nowotestamentowego terminu "agápe", lecz także przybliżenia znaczenia starotestamentowych pojęć hebrajskich, których zakres semantyczny bliski jest pojęciu "agápe". W języku teologicznym pojęcie "caritas" zyskało szeroki sens i oznacza miłość wzajemną Boga i człowieka, miłość człowieka do człowieka, czyli miłość bliźniego, oraz zorganizowaną kościelną działalność charytatywną mającą na celu pomoc ludziom ubogim i potrzebującym.
Słowa kluczowe: caritas, Kościół
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Wiesław Przygoda",
title = "Caritas. Teologia i praktyka miłości bliźniego",
journal = "",
year = "2005",
pages = "323-334"
}
Cytowanie w formacie APA:
Przygoda, W. (2005). Caritas. Teologia i praktyka miłości bliźniego. , 323-334.