Podstawy działalności charytatywnej Kościoła
[Fundamentals of Church's charitable Activity]
Artykuł popularnonaukowy w czasopiśmieCzasopismo: Wiadomości Kościelne Archidiecezji Białostockiej Rok wydania: 1998
Tom: 7
Numer czasopisma: 4
Strony od-do: 118-134
Streszczenie: W myśl zasady "agere sequitur esse" wszelkie działanie winno być zgodne z naturą bytu. Działanie pozbawione naturalnych podstaw może okazać się nieczytelne, bezsensowne a nawet szkodliwe. Zasada ta odnosi się również do działania kościelnego, które zawsze winno wypływać z natury Kościoła. Działalność charytatywna jest czymś naturalnym dla Kościoła, który w nauczaniu Soboru Watykańskiego II został określony jako wspólnota wiary, nadziei i miłości (KK 8). Kościół swoje pochodzenie, zakorzenienie i ugruntowanie zawdzięcza tej miłości, która jest sposobem wiekuistej egzystencji Trójjedynego Boga. Zrodził się on z miłości Boga Ojca (por. J 17, 23; Ef 2, 4), został utwierdzony na miłości Zbawcy swego Ciała (por. Ef 5, 23-25) oraz umocniony przez Ducha miłości (por. Dz 2, 1-13; Rz 5, 5). Dlatego miłość jest przede wszystkim darem samego Boga, który postanowił w sposób absolutnie bezinteresowny udzielać swego życia człowiekowi. Dopiero ten dar sprawia, że wierzący w Boga są zdolni do urzeczywistniania miłości w Kościele i świecie (KL 42). Artykuł stanowi odpowiedź na pytanie, jakie są w istocie podstawy teologiczne działalności charytatywnej Kościoła? Podstawowym źródłem opracowania jest Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu oraz posoborowa eklezjologia pastoralna.
Słowa kluczowe: caritas, Kościół
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Wiesław Przygoda",
title = "Podstawy działalności charytatywnej Kościoła",
journal = "Wiadomości Kościelne Archidiecezji Białostockiej",
year = "1998",
number = "4",
pages = "118-134"
}
Cytowanie w formacie APA:
Przygoda, W. (1998). Podstawy działalności charytatywnej Kościoła. Wiadomości Kościelne Archidiecezji Białostockiej, 4, 118-134.