Wiesław Przygoda

Funkcja charytatywna Kościoła po Soborze Watykańskim II
[The charitable functions of the Church after Vatican II]

Książka naukowa recenzowana

Miejsce: Lublin-Radom
Rok wydania: 1998
Streszczenie: Najgłębsze podstawy realizacji funkcji charytatywnej Kościoła są zawarte w Piśmie świętym, a zwłaszcza Nowym Testamencie. Posługa charytatywna sięga swymi korzeniami trynitarnej miłości osób Bożych, miłości Boga do człowieka oraz wypływa z przykazania i przykładu Jezusa Chrystusa. Księga Dziejów Apostolskich pokazuje, jak Chrystusowe orędzie było rozumiane i urzczywistniane na co dzień w pierwszych gminach apostolskich. Rozwój działalności charytatywnej sprawił, że gminy te stawały się ożywionymi miłością wspólnotami. Obraz Kościoła pierwotnego jest wciąż aktualnym wezwaniem dla Kościoła naszych czasów. Posoborowa eklezjologia zwraca uwagę na dynamiczny aspekt Kościoła, który urzeczywistnia się w działaniu poprzez pełnienie swoich funkcji i realizację zadań. Funkcja charytatywna należy do istoty posłannictwa Kościoła i dlatego jest niezbywalnym obowiązkiem całego Ludu Bożego. Funkcja charytatywna jest zespołem czynności związanych z wypełnianiem zadań wypływających z przykazania miłości i odpowiadających potrzebom cierpiących biedę lub oczekujących jakiejkolwiek innej pomocy. Realizacja funkcji charytatywnej pokazuje, w jakim stopniu konkretna wspólnota eklezjalna przeniknięta jest duchem Chrystusowym. Kościół, świadomy swojej służebnej misji wobec świata, pragnie czynnie włączać się w rozwiązywanie trudnych problemów ogólnoświatowych. Decydujące znaczenie dla Kościoła powszechnego w zakresie pełnienia posługi charytatywnej mają konfederacja Caritas Internationalis i Papieska Rada "Cor Unum". Instytucje te w pełnieniu uniwersalnych zadań charytatywnych wzajemnie się uzupełniają. Płaszczyzna krajowa nie należy wprawdzie do struktury Kościoła, ale w organizacji pomocy spełnia ona ważną rolę. W Polsce, w zakresie ogólnokrajowym, decydujące znaczenie ma Caritas Polska oraz Komisja Charytatywna Konferencji Episkopatu Polski. Diecezja spełnia wszystkie warunki umożliwiające pełne urzeczywistnienie Kościoła Chrystusowego. W realizacji funkcji charytatywnej w obrębie diecezji pierwszorzędną rolę spełnia biskup diecezjalny. Jego zadaniem jest takie pokierowanie poszczególnymi wiernymi i wspólnotami parafialnymi, aby realizowały one na co dzień przykazanie miłości. Do spełnienia tego zadania konieczne jest, aby sam biskup dawał świadectwo miłości i służby braterskiej. W realizacji funkcji charytatywnej winny wspierać biskupa rady diecezjalne, a zwłaszcza Diecezjalna Rada Charytatywna. Parafia jest podstawowym miejscem urzeczywistniania się Kościoła. Wielu chrześcijan dzięki parafii poznaje, czym w istocie jest Kościół. Parafia spełnia rolę znaku wspólnoty z Bogiem pod warunkiem, że urzeczywistnia lub przynajmniej stara się budować wspólnotę miłości. Jednym z istotnych faktorów wspólnototwórczych jest miłość urzeczywistniana w dziełach charytatywnych. Chrystusowy imperatyw miłości ma charakter uniwersalny. Toteż we wspólnocie parafialnej nie ma takiej osoby, która byłaby zwolniona z pełnienia posługi charytatywnej. Każdy potrzebuje wsparcia i każdy może świadczyć, jeśli nie materialną, to duchową pomoc. Ważną rolę w realizacji funkcji charytatywnej w parafii spełnia parafialny zespół charytatywny. Jego zadaniem jest przede wszystkim odkrywanie ludzi faktycznie potrzebujących jakiegoś wsparcia, a następnie organizowanie odpowiedniej dla nich pomocy. Funkcja charytatywna domaga się dowartościowania tak w teorii, jak i praktyce. Najlepszym świadectwem tego, jak mało była ona dotychczas doceniana w teologii pastoralnej w Polsce, jest uboga literatura poświęcona zagadnieniom charytatywnym. Wydaje się, że wciąż czekają na realizację w Polsce słowa papieża PawłaVI: "Nie tylko w teorii, ale także w praktycznym życiu, działalności charytatywnej Kościoła należy się pierwsze i naczelne miejsce. Dzisiaj nadeszła dla Kościoła godzina realizowania miłości" (ES 56).
Słowa kluczowe: Caritas, funkcja charytatywna, Sobór Watykański II



Cytowanie w formacie Bibtex:
@book{1,
author = "Wiesław Przygoda",
title = "Funkcja charytatywna Kościoła po Soborze Watykańskim II",
year = "1998",
}

Cytowanie w formacie APA:
Przygoda, W. (1998). Funkcja charytatywna Kościoła po Soborze Watykańskim II. Lublin-Radom: