Duchowe piękno wdowieństwa ślubowanego Bogu na podstawie „De bono viduitatis” i „Epistula 130” św. Augustyna.
[The Spiritual Beauty of the Widowhood Vowed to God on the Basis of St. Augustine’s „De bono viduitatis” and „Epistula ]
Artykuł naukowy w czasopiśmie recenzowanyCzasopismo: VOX PATRUM (ISSN: 0860-9411)
Rok wydania: 2022
Tom: 83
Strony od-do: 47-66
Streszczenie: Oryginalnym wkładem biskupa Hippony w formację wdów jest nauka o pięknie duchowym, wewnętrznym (pulchritudo spiritalis). Została ona doskonale zharmonizowana z innymi wskazaniami adresowanymi do nich zwłaszcza w De bono viduitatis oraz Epistula 130 i jest częścią o wiele szerszej koncepcji człowieka duchowego (homo spirituals), którą po 411 roku Hippończyk rozwija w kontekście antypelagiańskim. Choć wstrzemięźliwość wdowia jest darem Bożym i skłania do wdzięczności, to jednak nie zwalnia z trudu podobania się Oblubieńcowi. Ponieważ wielki pasterz Kościoła w Hipponie zdawał sobie doskonale sprawę, że o wstrzemięźliwości powinien uczyć tak, aby pokochały ją same wdowy, dlatego też mówi o niej i o całym poświęconym Bogu wdowieństwie w kategoriach piękna i rozkoszy duchowych. Tak, krok po kroku z niezrównaną swadą i znawstwem kreśli najdrobniejsze elementy duchowego piękna violas viduarum.
Słowa kluczowe: Św. Augustyn, De bono viduitatis, Epistula 130, duchowe piękno, wdowy
DOI: 10.31743/vp.13590
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Sylwester Jaśkiewicz",
title = "Duchowe piękno wdowieństwa ślubowanego Bogu na podstawie „De bono viduitatis” i „Epistula 130” św. Augustyna.",
journal = "VOX PATRUM",
year = "2022",
pages = "47-66"
}
Cytowanie w formacie APA:
Jaśkiewicz, S. (2022). Duchowe piękno wdowieństwa ślubowanego Bogu na podstawie „De bono viduitatis” i „Epistula 130” św. Augustyna. VOX PATRUM, 47-66.