Kryzys wartości czy kryzys człowieka XXI wieku?
[The crisis of the value or crisis of man in XXI century?]

Artykuł naukowy w wydawnictwie zbiorowym recenzowany

Nazwa konferencji: IX Ogólnopolski Zjazd Pedagogiczny na temat: Ku życiu wartościowemu. Idee - Koncepcje - Praktyki
Miejsce: Wydział Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu w Białymstoku
Rok wydania: 2018
Tytuł publikacji: Ku życiu wartościowemu . Idee - Koncepcje - Praktyki, T. 1: Idee - Koncepcje
Redaktorzy: Maria Czerepaniak-Walczak, Joanna Madalińska-Michalak, Bogusław Śliwerski
Tom: 1
Strony od-do: 91-110
Streszczenie: KRYZYS WARTOŚCI, CZY KRYZYS CZŁOWIEKA XXI WIEKU? Wychodząc od rozbieżności między dwoma stanowiskami wskazującymi na kryzys wartości (od subiektywizmu i relatywizmu wartości), po przekonanie o obiektywistyczne istnienie wartości, wskazuje się nie tyle na wartości, lecz na kryzys człowieka, a konkretnie kryzys ludzi zdolnych do realizowania wartości, związany z zanikiem wrażliwości na wartości i osłabieniem zdolności wartościowania. W związku z tą kwestią, w artykule podjęto analizę najpierw znaczenia wartości i cnót w wychowaniu i w życiu społecznym, nawiązując do tych, jak również wzajemnych relacji między wartościami a cnotami (o których mówi się w szczególnym nawiązaniu do ich popularyzacji w myśli Alasdaira MacIntyre’a) w konkretnej egzystencji człowieka wartościowego. Brak ludzi wartościowych, czy też cnotliwych we współczesnym świecie, to w sumie brak ludzi mężnych, którzy odczuwaliby, myśleliby, decydowali i działali w pewnej koherencji słów i gestów, pomiędzy idealistycznym zapałem i pragnieniami, a rzeczywistym stanem rzeczy. Brakuje osób, które ostatecznie doświadczałyby cnoty, jako narzędzia do oddziaływania na rzeczywistość i adekwatnie odpowiadałyby na nią. W takim momencie powstaje potrzeba postaw właściwych dla człowieka wartościowego, który jest też człowiekiem cnotliwym: bez patosu słów, bez nadzwyczajnych gestów, będącego tym kim jest, oddziałującego na innych również przez swoiste promieniowanie jakością swojej egzystencji. Odwołując się do Michela Lacroix, wskazuje się na przejście w interpretacji tej egzystencji od homo sapiens (człowiek mądry) do homo sentiens (człowiek odczuwający), które wzmocnione przekazem medialnym zdolne są wzbudzić wręcz jakąś hiperemocjonalność. Człowiek tak przewrażliwiony, dąży do przeżywania intensywnych relacji emocjonalnych ze światem, jakby istniało tylko to, co jest odczuwane – jakieś swoiste przejście od „myślę, więc jestem” (cogito ergo sum), do „odczuwam, zatem jestem” (sentio ergo sum), z jego imperatywem moralnym: „uwolnij swoje emocje”, czyli jakieś sensation-speaker, jako typowe dążenie do wyzwolenia się od ratio (od myślenia), gdzie obok myślenia według wartości, należałoby także zwrócić uwagę na możliwości i znaczenie własnego świadectwa życia przesyconego wartościami, jak to wyraził Karol Wojtyła w swoim utworze: Promieniowanie ojcostwa.
Słowa kluczowe: wartość, kryzys wartości, człowiek, kryzys człowieka, wychowanie do wartości
Dostęp WWW: http://impulsoficyna.com.pl


Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Marian Nowak",
title = "Kryzys wartości czy kryzys człowieka XXI wieku?",
journal = "",
year = "2018",
pages = "91-110"
}

Cytowanie w formacie APA:
Nowak, M. (2018). Kryzys wartości czy kryzys człowieka XXI wieku?. , 91-110.