Temistiusz : zmierzch psychologii perypatetyckiej
[Themistius. Twilight of the Peripatetic Psychology]
Książka naukowa recenzowanaMiejsce: Lublin
Rok wydania: 2016
Streszczenie: Rozprawa miała na celu rekonstrukcję doktryny Temistiusza, a także pokazanie, że doktryna Temistiusza kontynuuje psychologię Arystotelesa. Psychologia zajmowała ważne miejsce w filozofii starożytnej, ponieważ podejmowała zasadnicze problemy antropologiczne i próbowała odpowiedzieć na pytania dotyczące życia ludzkiego po śmierci. Jeden z najsłynniejszych komentatorów dzieł Arystotelesa - Aleksander z Afrodyzji – przedstawił takie odczytanie psychologii Arystotelesa, w którym człowiek był postrzegany jako śmiertelny. Śmierć ciała jest zatem również śmiercią człowieka, ponieważ Aleksander zdefiniował duszę jako akt ciała naturalnego i organicznego. Aleksander utożsamił intelekt czynny , który jest odpowiedzialny za poznanie intelektualne z Boskim Intelektem. Temistiusz rozwiązał problem intelektu czynnego i ludzkiej nieśmiertelności w inny sposób. Zaczął swoje rozważania również od definicji duszy jako aktu ciała naturalnego i organicznego, ale równocześnie sądził, że intelekt może być niezależny od niższych władz duszy, a także od ciała. Takim działaniem jest poznanie intelektualne. W przeciwieństwie do Aleksandra, Temistiusz uważał, że intelekt czynny jest jedną z władz duszy, co więcej jest identyczny z ludzkim 'ja'. Jesteśmy intelektem czynnym, więc jesteśmy też w pewien sposób nieśmiertelni. Taka koncepcja nieśmiertelności rodzi szereg problemów, m.in. dotyczący nieśmiertelności indywidualnej człowieka.
Słowa kluczowe: Arystoteles, Temistiusz, dusza, intelekt, nieśmiertelność
Cytowanie w formacie Bibtex:
@book{1,
author = "Monika Komsta",
title = "Temistiusz : zmierzch psychologii perypatetyckiej",
year = "2016",
}
Cytowanie w formacie APA:
Komsta, M. (2016). Temistiusz : zmierzch psychologii perypatetyckiej. Lublin: