Specyfika prawa człowieka do własności intelektualnej
[The specificity of the human right to intellectual property]
Książka naukowa recenzowanaMiejsce: Lublin
Rok wydania: 2012
Streszczenie: Przedmiotowa książka analizuje specyfikę prawa człowieka do własności intelektualnej. Pierwszą cechą tego prawa człowieka świadczącą o wyjątkowości jest fakt, że dotyczy ono dobra niematerialnego, niezwiązanego z corpus mechanicum. Ponadto to prawo człowieka dotyczy ochrony praw majątkowych, które mają z zasady charakter czasowy, zwłaszcza dotyczy ochrony wygasalnych po śmierci autorskich praw majątkowych twórcy. Drugą cechą specyficzną prawa człowieka do własności intelektualnej jest to, że obejmuje ona także pierwiastek praw osobistych. Prawa autorskie mając „naturę cywilną”, a nie są prawem stricte cywilnym, pozwalają przyjąć tę konstrukcję bez sprzeczności w ramach systemu prawa prywatnego. Umożliwiając także uznanie, że prawa te są wieczne, przetrwają śmierć twórcy i nigdy nie wygasają, co jest zgodne z wolą ustawodawcy konwencyjnego. Trzecią cechą specyficzną prawa człowieka do własności intelektualnej jest immanentne jego powiązanie z prawem człowieka do korzystania z cudzej twórczości, wynikające także z takiej, a nie innej historii praw autorskich. Prawo to wyniku procesu konkretyzacji ma źródło w prawie człowieka do nauki, rozwoju i kultury. Co istotne, zarówno prawo człowieka do własności intelektualnej, jak i prawo człowieka do korzystania z cudzej twórczości mają charakter prawa człowieka pierwszej generacji. Prawo do korzystania z cudzej twórczości rozwija się w systemie ochrony własności intelektualnej jako dozwolony użytek, fair use i domena publiczna. Po czwarte, za specyfiką prawa człowieka do własności intelektualnej przemawiają swoiste ekwiwalenty za dozwolony użytek i wygasalność praw majątkowych własności intelektualnej. Tworzenie systemu „świadczeń wyrównawczych”, jak droit de suite, domaine public payant jest specyficznym sposobem rozwiązania związku prawa człowieka do własności intelektualnej i prawa człowieka do korzystania z cudzej twórczości. Z tych wszystkich względów przyjąć należy, że istnieje prawo człowieka do własności intelektualnej, które z uwagi na wyżej wymienione cechy specyficzne musi być uznane za inne prawo człowieka niż prawo człowieka do własności. W książce wskazuje, że prawo człowieka do własności intelektualnej, jak i prawo człowieka do korzystania z twórczości innych są prawami immanentnie powiązanymi i tworzącymi duet praw. Pozwala to na zapewnienie sprawiedliwej ochrony jednemu i drugiemu z tych praw, bowiem takie rozumienie, jako praw powiązanych, pozwala odnaleźć odpowiedni balans ich wzajemnych granic.
Słowa kluczowe: prawa człowieka, własność intelektualna, prawo człowieka do korzystania z cudzej twórczości
Cytowanie w formacie Bibtex:
@book{1,
author = "Michał Skwarzyński",
title = "Specyfika prawa człowieka do własności intelektualnej",
year = "2012",
}
Cytowanie w formacie APA:
Skwarzyński, M. (2012). Specyfika prawa człowieka do własności intelektualnej. Lublin: