Uporczywa bezsilność sztuki, czyli Haupt i granice literatury
[The persistent powerlessness of art or Haupt and the limits of literature]
Artykuł naukowy w czasopiśmie recenzowanyCzasopismo: Roczniki Humanistyczne (ISSN: 0035-7707)
Rok wydania: 2018
Tom: 66
Numer czasopisma: 1
Strony od-do: 61-85
Streszczenie: Rozprawa poświęcona została autorskiej estetyce Zygmunta Haupta. Pod uwagę wzięto zarówno wątek metarefleksyjny jego prozy, jak i jej właściwości immanentne. Zwrócono uwagę przede wszystkim na koncepcję podmiotu mówiącego. Autor tekstu próbuje wnieść pewne korekty do nadmiernie w dotychczasowych badaniach eksponowanego autobiografizmu prozy Haupta. Zamiast niego badacz jako centrum tej twórczości uznaje koncepcję czasu – przeszłość i przyszłość jako „ekstazy” teraźniejszości. Koncepcje Haupta zostały skonfrontowane z nurtem polskiej literatury powojennej, która powstała pod hasłem wielkiej korekty. Pod uwagę wzięto zarówno twórczość pisarzy krajowych, jak i emigracyjnych. Wedle badacza Haupt w swej myśli estetycznej, eksplorując temat granic literatury, zbliża się do twórców późnego modernizmu.
Słowa kluczowe: polska literatura nowoczesna, literatura emigracyjna, modernizm, autobiografizm, estetyka twórczości, koncepcja czasu w literaturze
Dostęp WWW: http://czasopisma.tnkul.pl/index.php/rh/article/download/10591/10559
DOI: 10.18290/rh.2018.66.1-5
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Maciej Nowak",
title = "Uporczywa bezsilność sztuki, czyli Haupt i granice literatury",
journal = "Roczniki Humanistyczne",
year = "2018",
number = "1",
pages = "61-85"
}
Cytowanie w formacie APA:
Nowak, M. (2018). Uporczywa bezsilność sztuki, czyli Haupt i granice literatury. Roczniki Humanistyczne, 1, 61-85.