Świątynia jerozolimska jako miejsce pielgrzymowania w czasach Starego i Nowego Testamentu
[The Jerusalem Temple as a place of pilgrimage in the times of the Old and New Testament]
Artykuł naukowy w wydawnictwie zbiorowym recenzowanyMiejsce: Częstochowa
Rok wydania: 2015
Tytuł publikacji: Gloriam praecedit humilitas (Prz 15,33). Księga pamiątkowa dla Księdza Profesora Antoniego Troniny w 70. rocznicę urodzin
Redaktorzy: Mariusz Szmajdziński
Strony od-do: 425-445
Streszczenie: Zwyczaje pielgrzymkowe związane ze Świątynią w Jerozolimie można podzielić na trzy okresy: (1) Świątynia Salomona, (2) Druga Świątynia, (3) judaizm poświątynny. Przez wszystkie te okresy Świątynia w Jerozolimie była ważna, ale zwyczaje ewoluowały i każdy okres miał swoją specyfikę. W pierwszej fazie powoli wzrastał prestiż miejsca, zmieniając je z lokalnego sanktuarium odwiedzanego spontanicznie w centralne miejsce kultu. Po wygnaniu, z racji braku króla, jej pozycja podniosła się jeszcze bardziej, a pielgrzymkę w określonym czasie uważano za obowiązkową (Pascha, Pięćdziesiątnica, Sukkot). Odwiedzano ją nawet po zburzeniu przez Rzymian. Obchody przybrały wprawdzie charakter smutnych lamentacji, ale nie praktykowano je przez kolejne wieki.
Słowa kluczowe: pielgrzymka, Jerozolima, żydowskie zwyczaje
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Krzysztof Mielcarek and ",
title = "Świątynia jerozolimska jako miejsce pielgrzymowania w czasach Starego i Nowego Testamentu",
journal = "",
year = "2015",
pages = "425-445"
}
Cytowanie w formacie APA:
Mielcarek, K. and (2015). Świątynia jerozolimska jako miejsce pielgrzymowania w czasach Starego i Nowego Testamentu. , 425-445.