Zasady funkcjonowania spółdzielni socjalnych w Polsce (na podstawie Ustawy o spółdzielniach socjalnych)
[The Principles of Functioning of Social Cooperatives in Poland (under the Act on Social Cooperatives)]

Rozdział w recenzowanej książce naukowej

Współautorzy: Adam Koperek, Jerzy Koperek
Miejsce: Lublin
Rok wydania: 2015
Tytuł publikacji: Spółdzielnie socjalne jako instrument polityki społecznej państwa
Strony od-do: 9-28
Streszczenie: Spółdzielnia socjalna jest specyficzną formą przedsiębiorstwa społecznego. Tworzą ją w większości osoby zagrożone marginalizacją ze względu na bezrobocie, niepełnosprawność czy chorobę psychiczną, które mają trudności w znalezieniu pracy. Praca w spółdzielniach socjalnych daje im szansę na aktywizację społeczną i zawodową, integrację, podniesienie swoich kwalifikacji. W odróżnieniu od innych podmiotów ekonomii społecznej spółdzielnia socjalna wymaga dużej samodzielności i odpowiedzialności jej członków. Obowiązuje tu kolektywny sposób podejmowania decyzji, a każdy członek, niezależnie od wielkości udziału w spółdzielni, dysponuje w tym procesie jednym głosem. To sprawia, że członkowie spółdzielni są w pełni odpowiedzialni za sprawy przedsiębiorstwa, uczą się samodzielności i długofalowego planowania. Sami dbają o finanse, zarządzają własną działalnością, wyznaczają kierunki rozwoju. Odzwierciedla się to w formie prawnej spółdzielni socjalnej. Istotne dla zrozumienia zasad funkcjonowania spółdzielni socjalnych w Polsce są podstawy prawne wynikające z ustawy z dnia 27 kwietnia 2006 r. o spółdzielniach socjalnych. Ustawa określa zasady zakładania, prowadzenia działalności, łączenia oraz likwidacji spółdzielni socjalnej (Art. 1). W art. 1 stwierdza się również, iż w sprawach nieuregulowanych w niniejszej ustawie do spółdzielni socjalnej stosuje się przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze.
Słowa kluczowe: Ekonomia społeczna, spółdzielnia socjalna, Ustawa o spółdzielniach socjalnych