Second Life. Gry wirtualne – szansa czy zagrożenie
[Second Life. Virtual Games – a chance or a threat]
Artykuł naukowy w czasopiśmie recenzowanyCzasopismo: Roczniki Nauk o Rodzinie (ISSN: 2081-2078)
Rok wydania: 2012
Tom: 59
Numer czasopisma: 4
Strony od-do: 313-320
Streszczenie: Gry wirtualne, na zasadzie pomocniczości, mogą nie tylko ubogacać życie nastolatków, jak i osób dorosłych, ale także przysłużyć się grze o życie. Niestety mogą też prowadzić do sytuacji, gdzie przegrana będzie życie. Uzależnienie oczywiście nie dotyczy wszystkich uczestników wirtualnych gier, czy wspomnianej Second Life, gdzie w ciągu ostatnich dwóch miesięcy zarejestrowało się ponad milion osób, zwanych obywatelami. Jest jednak duże grono tych, którym trzeba pomóc i zaproponować nową grę – grę o życie, to realne, które tracą bądź utracili, oby nie bezpowrotnie. I tu, na zasadzie pomocniczości, w duchu wspomnianego „daru z siebie samego” jest miejsce dla rodziców, wychowawców, ale także w dużej mierze dla mass mediów, nowych mediów, w tym także gier, które mogą promować fundamentalną i najbliższą człowiekowi kulturę - kulturę życia.
Słowa kluczowe: Second Life, gry wirtualne, zasada pomocniczości, porządek moralny
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Jarosław Jęczeń",
title = "Second Life. Gry wirtualne – szansa czy zagrożenie",
journal = "Roczniki Nauk o Rodzinie",
year = "2012",
number = "4",
pages = "313-320"
}
Cytowanie w formacie APA:
Jęczeń, J. (2012). Second Life. Gry wirtualne – szansa czy zagrożenie. Roczniki Nauk o Rodzinie, 4, 313-320.