Jednorodna przestrzeń publiczna - deklarowana zasada utrzymania bezpieczeństwa wewnętrznego w PRL
[The Unitary Public Sphere as the Established Principle of Inner Security in the People’s Republic of Poland]
Artykuł naukowy w wydawnictwie zbiorowym recenzowanyMiejsce: Lublin
Rok wydania: 2018
Tytuł publikacji: System bezpieczeństwa zbiorowego w XXI wieku
Redaktorzy: Beata Piskorska, Agnieszka Magdalena Zaręba
Strony od-do: 249-258
Streszczenie: Zgodnie z ideologią rządzący w PRL definiowali bezpieczeństwo wewnętrzne jako funkcję oczyszczenia przestrzeni publicznej z wszelkich śladów politycznej różnorodności (np. konfliktów społecznych) i eliminacji niezależność działalności obywateli. Społeczeństwa a priori traktowano jako jednorodny (zwłaszcza światopoglądowo), pozbawiony wewnętrznych napięć twór, któremu przewodził jeden ośrodek władzy. Zasadniczym sposobem unifikacji było wyposażenie społeczeństwa w tzw. kolektywną tożsamość (definiowaną jako wspólnota wartości obejmująca wszystkich uczestników relacji władzy). Pomimo to, głównym i rzeczywistym czynnikiem kształtującym społeczne zachowania w sferze publicznej były pragmatyzm (podstawowe interesy mogły być realizowane jedynie w ramach reżimu), ambicje (np. „awans społeczny”) i wiara, że nie istniała żadna alternatywa dla ówczesnego systemu politycznego. Właściwym determinantem jednorodności sfery publicznej była więc nie kolektywna tożsamość, lecz społeczny konformizm
Słowa kluczowe: bezpieczeństwo wewnętrzne, propaganda, socjalizacja, PRL
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Jacek Wołoszyn",
title = "Jednorodna przestrzeń publiczna - deklarowana zasada utrzymania bezpieczeństwa wewnętrznego w PRL ",
journal = "",
year = "2018",
pages = "249-258"
}
Cytowanie w formacie APA:
Wołoszyn, J. (2018). Jednorodna przestrzeń publiczna - deklarowana zasada utrzymania bezpieczeństwa wewnętrznego w PRL . , 249-258.