Wieczerza Pańska – „pamiątka” Chrystusowej męki, śmierci i zmartwychwstania jako ekspiacyjnej Ofiary „za wielu” i Ofiary Nowego Przymierza (1 Kor 11,23-27; Łk 22,19-20), (The Lord’s Supper – the Memorial of Jesus’ Passion, Death and Resurrection as the Sacrifice of Expiation “for Many” and the Sacrifice of the New Covenant (1 Cor 11:23-27; Luke 22:19-20))
[The Lord’s Supper – the Memorial of Jesus’ Passion, Death and Resurrection as the Sacrifice of Expiation “for Many” and the Sacrifice of the New Covenant (1 Cor 11:23-27; Luke 22:19-20)]
Artykuł naukowy w czasopiśmie recenzowanyCzasopismo: Biblical Annals (ISSN: 2083-2222)
Rok wydania: 2018
Tom: 8
Numer czasopisma: 2
Strony od-do: 545-565
Streszczenie: Do niedawna egzegeci wyjaśniali, że ofiarniczy charakter śmierci Pana upamiętnia się w każdej wieczerzy Pańskiej poprzez łamanie chleba i rozdzielenie chleba i wina. Gesty te miałyby symbolicznie „upamiętniać” ofiarniczą śmierć Pana Jezusa, polegającą na oddzieleniu ciała i duszy. Jednak w świetle współczesnych badań wiadomo, że tak „ciało”, jak i „krew” nie reprezentują jakiejś części osoby, lecz każde z nich odnosi się do całej osoby i do jej życia. Dwumian ciało – krew nie symbolizuje rozdzielenia (śmierci), lecz całość. Pod postacią chleba i wina, które stają się Ciałem i Krwią Pana, Chrystus z całym bogactwem swej osoby i życia składa siebie w ofierze ekspiacyjnej „za wielu”, która równocześnie ustanawia Nowe Przymierze. „Ciało” i „Krew” na ołtarzu wieczerzy Pańskiej jest uobecnieniem ofiary złożonej na krzyżu, ponieważ na mocy słów Chrystusa pozostaje w pełnej i dynamicznej więzi z tą Jego jedyną ofiarą egzystencjalną (nie rytualną) i duchową. Ten wymiar duchowy egzystencjalnej ofiary Jezusa na krzyżu jest niezwykle ważny. Oznacza on bowiem duchowy dynamizm, który kierował Jezusem podczas męki i umierania na krzyżu, a był to dynamizm miłości do Ojca i do ludzi, którym ostatecznie ofiarował siebie w darze. To właśnie za sprawą tego dynamizmu Jezus dokonał ekspiacji za grzechy, czyli swoją synowską miłością i zaufaniem do woli Ojca przeżywanym w imieniu swoich braci (wszystkich ludzi) zgładził ludzkie grzechy, a równocześnie ustanowił definitywną więź komunii z Bogiem i między ludźmi. Ofiara ekspiacyjna i ofiara Przymierza składane w ST dążyły do tego samego celu, ale w sposób niedoskonały i nieostateczny.
Słowa kluczowe: Ostatnia Wieczerza, ofiara ekspiacyjna, ofiara nowego Przymierza, Wieczerza Pańska, pamiątka, Ciało Pana, Krew Pana
Dostęp WWW: http://ojs.academicon.pl/index.php/BibAnn/index
DOI: 10.31743/ba.2018.8.4.02
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Henryk Witczyk",
title = "Wieczerza Pańska – „pamiątka” Chrystusowej męki, śmierci i zmartwychwstania jako ekspiacyjnej Ofiary „za wielu” i Ofiary Nowego Przymierza (1 Kor 11,23-27; Łk 22,19-20), (The Lord’s Supper – the Memorial of Jesus’ Passion, Death and Resurrection as the Sacrifice of Expiation “for Many” and the Sacrifice of the New Covenant (1 Cor 11:23-27; Luke 22:19-20))",
journal = "Biblical Annals",
year = "2018",
number = "2",
pages = "545-565"
}
Cytowanie w formacie APA:
Witczyk, H. (2018). Wieczerza Pańska – „pamiątka” Chrystusowej męki, śmierci i zmartwychwstania jako ekspiacyjnej Ofiary „za wielu” i Ofiary Nowego Przymierza (1 Kor 11,23-27; Łk 22,19-20), (The Lord’s Supper – the Memorial of Jesus’ Passion, Death and Resurrection as the Sacrifice of Expiation “for Many” and the Sacrifice of the New Covenant (1 Cor 11:23-27; Luke 22:19-20)). Biblical Annals, 2, 545-565.