Antoni Kępiński - personalista XX wieku
[Personalist - Antoni Kępiński]

Hasło encyklopedyczne

Miejsce: Padova, Napoli, Roma
Rok wydania: 2008
Tytuł publikacji: Enciclopedia della persona nell XX secollo
Redaktorzy: Antonio Pavan
Strony od-do: 512-514
Streszczenie: Kępiński Antoni Ignacy Tadeusz (1918 - 1972); profesor psychiatrii w Akademii Medycznej w Krakowie. Ur. 16 XI w Dolinie (Stanisławowskie). W roku 1936 ukończył I Państwowe Gimnazjum im. B. Nowodworskiego w Krakowie. Studia, podjęte na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego przerwała II Wojna Światowa. Był żołnierzem w kampanii wrześniowej, artylerzystą w kampanii we Francji w r. 1940, pilotem RAF. Przebył obóz koncentracyjny w Hiszpanii w Miranda del Ebro. W 1946 ukończył Polski Wydział Lekarski na Uniwersytecie w Edynburgu. W r. 1947 powrócił do kraju. Do roku 1954 był st. asystentem i adiunktem Kliniki Neurologiczno-Psychiatrycznej UJ, a w ostatnich latach życia jej kierownikiem. W 1958 odbył staż naukowy w Instytucie Psychiatrii Maudsley’a w Londynie. Kępiński wykładał psychiatrię m.in. na Wydziale Lekarskim, w Szkole Pielęgniarskiej, na Wydziale Stomatologicznym, oraz elementy psychiatrii i neurologii na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmował się neurofizjologią, psychopatologią ogólną, psychiatrią kliniczną, psychiatrią społeczną, psychoterapią. Położył duże zasługi w popularyzacji psychiatrii, a przez jej przybliżenie społeczeństwu wpłynął w sposób odczuwalny na jego postawę wobec chorych psychicznie. Pozostawił wiele idei, propozycji i postulatów, które zachowały aktualną, oryginalną wartość teoriopoznawczą i heurystyczną. Należy tutaj koncepcja patologii obrazu własnej osoby i egocentryzmu nerwicowego, model psychiatrii aksjologicznej, fenomenologiczne opisy schizofrenii, melancholii, lęku a także koncepcja metabolizmu informacyjnego, która w świecie nauki wywołała największe zainteresowanie. Metabolizm informacyjny jest modelem psychofizjologicznym, za pomocą którego Kępiński tłumaczy powstawanie zarówno prawidłowych, jak i patologicznych zjawisk psychicznych. Kępiński opublikował blisko 140 prac, w tym wiele książek: Psychopatologia nerwic (1972, 1974), Rytm życia (1972, 1973, 1978), Schizofrenia (1972, 1974), Z psychopatologii życia seksualnego (1973), Melancholia (1974), Lęk (1977), Psychopatie (1977), Podstawowe zagadnienia współczesnej psychiatrii (1978), Poznanie chorego (1978). Dzieła te uzyskały w przedśmiertnych latach choroby autora swój ostateczny kształt jako wynik wieloletniego doświadczenia i przemyśleń, częściowo utrwalonych w notatkach sporządzanych systematycznie w chwilach wolnych od pracy lekarskiej i dydaktycznej. Niektóre mniejsze studia, np. Wstęp do psychiatrii i Kierunki humanistyczne w psychiatrii, ujęte pod wspólnym tytułem Podstawowe zagadnienia współczesnej psychiatrii - powstały znacznie wcześniej. Wymienione książki napisane są z pozycji lekarza, wielkiego humanisty i filozofa, wybitnego psychiatry, znającego doskonale tajniki psychiki człowieka.
Słowa kluczowe: Kępiński, personalista, psychiatria humanistyczna