Mit samotnego geniusza. Astronomia arabska jako nieobecny kontekst teorii heliocentrycznej Kopernika
[The Myth of The Lone Genius: Arabic Astronomy as the Missing Context of Copernicus’s Heliocentric Theory]
Artykuł naukowy w czasopiśmie recenzowanyCzasopismo: Roczniki Kulturoznawcze (ISSN: 2082-8578)
Rok wydania: 2025
Tom: 3
Numer czasopisma: XVI
Strony od-do: 165-180
Streszczenie: Mikołaj Kopernik często przedstawiany jest jako samotny geniusz, który dokonał rewolucyjnego zerwania z tradycją astronomii ptolemejskiej. Niniejszy tekst proponuje alternatywne ujęcie, w którym polski uczony ukazany zostaje jako ogniwo w długim łańcuchu rozwoju wiedzy astronomicznej, obejmującym również uczonych arabskich ze szkoły w Maraghe, takich jak: Naṣīr al-Dīn al-Ṭūsī, Ibn al-Shāṭir czy Ali Qushji. W oparciu o ustalenia historyków nauki oraz koncepcje Bruno Latoura i nurtu Science and Technology Studies artykuł ukazuje teorię heliocentryczną jako efekt stopniowych przemian teoretycznych i matematycznych, a nie nagłego zerwania. Zamiast mitologii samorodnego odkrycia proponuje się spojrzenie na naukę jako zjawisko sieciowe i historycznie usieciowione, w którym innowacje są możliwe dzięki współdzielonemu dorobkowi wielu tradycji, języków i pokoleń badaczy.
Słowa kluczowe: astronomia arabska, historia astronomii, historia nauki, Mikołaj Kopernik, szkoła w Maradze
Dostęp WWW: https://czasopisma.tnkul.pl/index.php/rkult/article/view/4003
DOI: 10.18290/rkult25163.8
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Elżbieta Drozdowska",
title = "Mit samotnego geniusza. Astronomia arabska jako nieobecny kontekst teorii heliocentrycznej Kopernika",
journal = "Roczniki Kulturoznawcze",
year = "2025",
number = "XVI",
pages = "165-180"
}
Cytowanie w formacie APA:
Drozdowska, E. (2025). Mit samotnego geniusza. Astronomia arabska jako nieobecny kontekst teorii heliocentrycznej Kopernika. Roczniki Kulturoznawcze, XVI, 165-180.