Motyw rekursu sądowego do drugiej sekcji Sygnatury Apostolskiej
[The Motive of a Judical Petition to the Second Section of Apostolic Signature]
Artykuł naukowy w czasopiśmie recenzowanyCzasopismo: Roczniki Nauk Prawnych (ISSN: 1507-7896)
Rok wydania: 2005
Strony od-do: 233-247
Streszczenie: Regulacja prawna w zakresie sprawiedliwości administracyjnej zapoczątkowana przez Pawła VI, dążyła do utworzenia sieci lokalnych sądów administracyjnych, zgodnie z postulatem zawartym w Zasadach zaaprobowanych przez Synod Biskupów w 1967 r. Nowa wizja sprawiedliwości administracyjnej w Kościele znalazła odzwierciedlenie w konstytucji apostolskiej papieża Pawła VI Regimini Ecclesiae Universae. Dzięki podziałowi Sygnatury na dwie sekcje, powstał trybunał administracyjny ustanowiony na najwyższym szczeblu władzy, lecz nie powołano trybunałów niższych instancji. W założeniach miało to być jedynie rozwiązanie przejściowe. Zakres zaskarżalności aktów administracyjnych do trybunału drugiej sekcji Sygnatury Apostolskiej według Regimini Ecclesiae Universae w znacznej mierze zależał od tego, jak szeroko był rozumiany motyw rekursu wskazany w art. 106: „ilekroć twierdzi się, że sam akt naruszył jakieś prawo”. Na temat znaczenia terminu violatio legis, jakiego użył prawodawca w art. 106, zarówno w nauce prawa, jak i w praktyce powstały różne opinie. Rozbieżność tych zdań stała się przyczyną zwrócenia się przez Kongregację Spraw Duchowieństwa do Papieskiej Komisji Interpretacyjnej o wyjaśnienie wątpliwości. W przebiegu dyskusji na temat znaczenia violatio legis można więc wyróżnić dwa etapy: pierwszy - od promulgacji konstytucji Regimini Ecclesiae Universae do ogłoszenia odpowiedzi Papieskiej Komisji Interpretacyjnej, a drugi - po ogłoszeniu tej odpowiedzi. Niezwykle trudno doszukać się motywu rekursu sądowego do drugiej sekcji Sygnatury Apostolskiej jedynie w oparciu o aktualny Kodeks, jako że nie zawiera on kanonów poświęconych temu zagadnieniu. W aktualnym Kodeksie znajdujemy jedynie ogólną normę określającą zakres kompetencji trybunału drugiej sekcji Sygnatury Apostolskiej. Nie zmienia to jednak faktu, że unormowania zawarte w tym Kodeksie są ogromnym postępem w stosunku do starszego prawa, zwłaszcza w dziedzinie administracji. Nowy Kodeks przyczynił się do określenia motywu rekursu (petitum) do drugiej sekcji między innymi poprzez sprecyzowanie samego pojęcia aktu administracyjnego szczegółowego. Duży wpływ na rozwój Sygnatury Apostolskiej miało wydanie konstytucji apostolskiej Pastor Bonus, która była uwieńczeniem posoborowej odnowy Kurii Rzymskiej. Na mocy art. 123 tejże Konstytucji trybunał drugiej sekcji Sygnatury Apostolskiej jest kompetentny do rozpatrywania rekursów przeciwko poszczególnym aktom administracyjnym, wydanym lub aprobowanym przez dykasterie Kurii Rzymskiej. Motywem rekursu sądowego do drugiej sekcji Sygnatury Apostolskiej może być jedynie nielegalność aktu, czyli naruszenie jakiegoś prawa, czy to w procedurze (in procedendo), jaką należało zachować przy wydawaniu takiego aktu, czy też w samej decyzji w nim zawartej (in decernendo). Zgodnie jednak z §2 art. 123 Pastor Bonus Sygnatura oprócz nielegalności, może rozstrzygać kwestię dotyczącą naprawienia szkód wynikłych z aktu nielegalnego. Warunkiem przyjęcia rekursu jest wniesienie go w terminie trzydziestu dni użytecznych.
Słowa kluczowe: Nielegalność aktu administracyjnego, sprawiedliwość administracyjna, Sygnatura Apostolska, rekurs sądowy
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Artur Miziński",
title = "Motyw rekursu sądowego do drugiej sekcji Sygnatury Apostolskiej",
journal = "Roczniki Nauk Prawnych",
year = "2005",
pages = "233-247"
}
Cytowanie w formacie APA:
Miziński, A. (2005). Motyw rekursu sądowego do drugiej sekcji Sygnatury Apostolskiej. Roczniki Nauk Prawnych, 233-247.