Natura, Przedmiot i Podmioty Dochodzenia Wstępnego w Kanonicznym Postępowaniu Karnym
[The Nature, Object and Subcjects of the Preliminary Investigation in Canon Penal Proceedings]
Artykuł naukowy w czasopiśmie recenzowanyCzasopismo: Prawo, Administracja, Kościół (ISSN: 1644-9924)
Rok wydania: 2001
Strony od-do: 53-89
Streszczenie: Kościelne postępowanie karne dokonuje się w dwóch połączonych między sobą etapach, które jednak pozostają zdecydowanie wyróżnione: dochodzenie wstępne (praevia investigatio) i proces (sensu stricto), dokonujący się z zastosowaniem procedury sądowej lub administracyjnej. Dochodzenie wstępne, które w relacji do właściwego procesu karnego jest etapem przygotowawczym, ma na celu przygotowanie rozstrzygnięcia Ordynariusza co do zasadności wszczynania właściwego postępowania karnego. Poza przypadkiem przewidzianym w kanonie 1717 §1 jest ono elementem koniecznym postępowania karnego i warunkiem do rozpoczęcia procesu karnego (sensu stricto). Dochodzenie wstępne jest działaniem o charakterze administracyjnym, ponieważ proces karny w sensie ścisłym nie został jeszcze rozpoczęty. Tak więc jawi się ono jako postępowanie uprzednie (previa) w relacji do procesu (sensu stricto) i wspólne dla obydwu możliwych do zastosowania przy aplikacji kar procesów karno – administracyjnego i karno - sądowego. Nie ma dokładnych przepisów lub zasad wytycznych dotyczących przeprowadzenia dochodzenia. Wszystko to jest powierzone zdolnościom i władzy dyskrecjonalnej Ordynariusza. Musi on jednak wydać dekrety tak w celu rozpoczęcia dochodzenia, jak i w celu jej zakończenia, według przepisu kanonów 1718-1719. Dochodzenie ma być przeprowadzone w sposób roztropny, tak, aby nie narazić na ryzyko czyjegoś dobrego imienia. Źródła informacji o przestępstwie mogą być różne: doniesienie sądowe dokonane przez osobę urzędową lub prywatną, powództwo o naprawienie szkód wynikających z przestępstwa, pogłoski, wieść publiczna i inne możliwe źródła (por. kan. 1939, CIC’17). Przedmiotem dochodzenia są fakty i okoliczności oraz poczytalność, innymi słowy, różne elementy przestępstwa, gdyż określony czyn, posiadający znamiona przestępstwa, może być karany tylko wtedy gdy występują w nim wszystkie wyżej wymienione rekwizyty. Podmioty dochodzenia wstępnego można podzielić na trzy grupy: podmioty aktywne dochodzenia (Ordynariusz lub osoba, której Ordynariusz zlecił prowadzenia dochodzenia -sędzia śledczy), podmioty, które współpracują z sędzią śledczym w oparciu o przepisy wynikające z norm ogólnych (rzecznik sprawiedliwości i notariusz) i inne podmioty (podejrzany o przestępstwo oraz osoba poszkodowana). Po zakończeniu dochodzenia Ordynariusz na podstawie danych zebranych w summarium i na podstawie tego, co z nich wynika, musi podjąć stosowne decyzje dotyczące możliwości i stosowności wszczęcia procesu oraz procedury, jaką należy zastosować w procesie aplikacji kary. Jeśli wszczęcie procesu nie jest możliwe, lub będąc możliwe, Ordynariusz zadecydował, że jego rozpoczęcie nie jest stosowne - następuje archiwizacja materiału nagromadzonego podczas dochodzenia.
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Artur Miziński",
title = "Natura, Przedmiot i Podmioty Dochodzenia Wstępnego w Kanonicznym Postępowaniu Karnym",
journal = "Prawo, Administracja, Kościół",
year = "2001",
pages = "53-89"
}
Cytowanie w formacie APA:
Miziński, A. (2001). Natura, Przedmiot i Podmioty Dochodzenia Wstępnego w Kanonicznym Postępowaniu Karnym. Prawo, Administracja, Kościół, 53-89.