Sztuka oblężnicza w okresie późnego średniowiecza w świetle dzieła Le Livre des Fais d’Armes et de Chevalerie Christine de Pisan
[Art of Siege In the Late Middle Ages in the Light of Le Livre des fais d’armes et de chevalerie of Christine de Pisan]

Rozdział w recenzowanej książce naukowej

Miejsce: Oświęcim
Rok wydania: 2016
Tytuł publikacji: "Mieczem i szczytem" : broń na polu walki : z dziejów wojskowości polskiej i powszechnej
Redaktorzy: Andrzej Niewiński
Strony od-do: 43-63
Streszczenie: Dzieło Christine de Pisan, niezwykle szczegółowo obrazujące współczesne jej praktyki militarne, ukazuje jak już ukształtowana, obowiązująca od wielu wieków sztuka oblężnicza ulega zmianom w związku z powstaniem i rozwojem artylerii ogniowej. Pomimo że ciągle aktualne były tradycyjne machiny oblężnicze, coraz bardziej doceniano wielką niszczycielską moc nowej broni, z której korzystać mogli zarówno oblegający jak i oblegani, mimo że jej skuteczność była uzależniona od wielu czynników, a znaczny minus stanowiły wysokie koszty i utrudniony transport. Christine de Pisan opierając się w znacznym stopniu na Epitoma rei militaris Wegecjusza, oraz L’Arbre des batailles autorstwa H. Bouveta, korzystała również z rad i wskazówek wysokich rangą wojskowych na dworze księcia Burgundii, co znajduje wyraz w całym szeregu podanych przez nią informacji, których nie spotykamy w wyżej wymienionych źródłach. Jej praca ma zatem dla historyków dwojakie znaczenie: potwierdza ciągłą aktualność zaleceń Wegecjusza oraz ich praktyczne zastosowanie w średniowieczu, jak również ukazuje szereg współczesnych autorce innowacji, jednocześnie dostarczając niezwykle szczegółowego wykazu niezbędnych rzeczy i konkretnych prac do wykonania, co daje cenny wgląd w ówczesne realia.