Potrzeba erygowania stałych organów mediacyjnych w polskim prawie partykularnym
[The Need to Establish the Permanent Mediation Organs in Polish Particular Law]
Artykuł naukowy w czasopiśmie recenzowanyCzasopismo: Kościół i Prawo (ISSN: 0208-7928)
Rok wydania: 2017
Tom: 6(19)
Numer czasopisma: 2
Strony od-do: 93-106
Streszczenie: Ustawodawca w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. stanowi, że konferencja biskupów albo biskup diecezjalny mogą erygować radę lub urząd wyposażony w kompetencje mediacyjne (kan. 1733 § 2). Organ mediacyjny zwłaszcza wówczas powinien działać, gdy ktoś prosi o odwołanie dekretu zgodnie z kan. 1734. Ponadto, jeżeli przeciwko dekretowi jest wniesiony rekurs, sam przełożony, który ma rozpatrzyć rekurs, powinien zachęcić wnoszącego rekurs i autora dekretu, do szukania tego rodzaju rozwiązania, ilekroć dostrzega nadzieję na dobry wynik (kan. 1733 § 3). W związku z tym, że polski ustawodawca partykularny nie utworzył stałych organów mediacyjnych, można skorzystać z ustawodawstwa partykularnego innych państw. Dlatego też Autor w artykule analizuje organy pojednawcze funkcjonujące w innych państwach i uzasadnia potrzebę ich erygowania w Kościołach partykularnych w Polsce.
Słowa kluczowe: konferencja biskupów, biskup diecezjalny, kompetencje mediacyjne, Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 roku
Dostęp WWW: http://czasopisma.tnkul.pl/index.php/kip/article/download/7638/pdf
DOI: 10.18290/kip.2017.6.2-8
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Agnieszka Romanko",
title = "Potrzeba erygowania stałych organów mediacyjnych w polskim prawie partykularnym",
journal = "Kościół i Prawo",
year = "2017",
number = "2",
pages = "93-106"
}
Cytowanie w formacie APA:
Romanko, A. (2017). Potrzeba erygowania stałych organów mediacyjnych w polskim prawie partykularnym. Kościół i Prawo, 2, 93-106.