Społeczny wymiar działalności charytatywnej Kościoła
[The social Dimension of the Church's charitable Activity]
Artykuł naukowy w czasopiśmie recenzowanyCzasopismo: Teologia Praktyczna (ISSN: 1642-6738)
Rok wydania: 2002
Tom: 3
Strony od-do: 227-242
Streszczenie: Działalność charytatywna jest z natury działalnością społeczną. Kościół rozwija posługę miłości w rodzinie, różnorodnych grupach społecznych, parafii, społeczności lokalnej, a także w państwie oraz międzynarodowej społeczności globalnej. W posłudze charytatywnej Kościół stara się kierować zasadami życia społecznego, wypracowanymi na gruncie katolickiej nauki społecznej. Zasady te wynikają ze społecznej natury człowieka, zakotwiczone są w istocie życia społecznego i funkcjonują w organizacyjnej sferze tego życia. Zasady społeczne wynikają z nakazu rozumu praktycznego tworzenia wspólnych wartości jako środków służących rozwojowi osoby ludzkiej. Zasady społeczne nie są twierdzeniami ogólnymi, dotyczącymi normalnego funkcjonowania społeczeństwa, lecz są zasadami bytu i działania społecznego oraz normami naturalno-prawnymi. W. Piwowarski wymienia trzy podstawowe zasady życia społecznego: dobra wspólnego, pomocniczości i solidarności. Do tej triady należy dodać, występujące w społecznym nauczaniu Kościoła jako komplementarne względem siebie, zasadę sprawiedliwości i miłości społecznej. Podobnie jak w innych sferach swojej działalności, również w posłudze charytatywnej Kościół stara się stosować zasady życia społecznego, wypracowane na gruncie katolickiej nauki społecznej. Podstawowe zasady życia społecznego wskazują kierunki i metody działalności charytatywnej Kościoła. Zasada dobra wspólnego wzywa do ofiarności i zaangażowania w pracę społeczną na rzecz innych osób i społeczności. Zasada pomocniczości zabezpiecza wolność działania oraz gwarantuje potrzebującym pomoc ze strony społeczeństwa niezbędną do ich samowystarczalności. Zasada solidarności reguluje wzajemne współdziałanie osób i grup społecznych w zakresie pomocy potrzebującym. Miłość jest zwieńczeniem wszystkich zasad życia społecznego oraz ostatecznym celem i sensem życia osoby ludzkiej. Tylko „miłość nigdy nie ustaje” (1 Kor 13, 8), ponieważ „Bóg jest miłością” (1 J 4, 8. 16).
Słowa kluczowe: caritas, zasady życia społecznego, duszpasterstwo społeczne
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Wiesław Przygoda",
title = "Społeczny wymiar działalności charytatywnej Kościoła",
journal = "Teologia Praktyczna",
year = "2002",
pages = "227-242"
}
Cytowanie w formacie APA:
Przygoda, W. (2002). Społeczny wymiar działalności charytatywnej Kościoła. Teologia Praktyczna, 227-242.