Kościół i erem pokamedulski w Rytwianach w świetle inwentarza z 1932 roku.
[The post-Camaldolean church and erem in Rytwiana in the light of the 1932 inventory.]

Rozdział w recenzowanej książce naukowej

Miejsce: Sandomierz
Rok wydania: 2022
Tytuł publikacji: Erem Kamedułów w Rytwianach i klasztory monastyczne diecezji sandomierskiej : duchowość, historia, dziedzictwo
Redaktorzy: Piotr Tylec
Strony od-do: 107-146
Streszczenie: Rytwiany to wieś wzmiankowana w źródłach historycznych od 1345 r., która stała się znana dzięki eremowi kamedulskiemu zwanemu Silva Aurea. Proces fundacyjny Złotego Lasu zapoczątkował w 1617 r. wojewoda krakowski Jan Magnus Tęczyński i lubelski Gabriel Tęczyński. O dziejach fundacji traktuje wydana w 2021 r. monografia Silva Aurea w Rytwianach. Studia z dziejów kościoła i eremu pod redakcją ks. Tomasza Moskala. Przy jej opracowywaniu zebrano bardzo obfity materiał źródłowy, dzięki któremu poznano wiele szczegółów z przeszłości historycznej kościoła i eremu rytwiańskiego. Edycja ta ukazuje przemiany, jakie następowały w czasie pobytu kamedułów w Rytwianach oraz przez następne dwa stulecia w granicach diecezji sandomierskiej. Publikowany Inwentarz fundi instructi kościoła poklasztornego w Rytwianach spisany w r. 1932-im jest przechowywany w Archiwum Diecezji Sandomierskiej, w poszycie o sygnaturze Z-160: Akta zespołu pokamedulskiego [parafii] w Rytwianach 1864–1983. Jego krytyczne wydanie ukazuje nie tylko stan zabudowań po 100 latach od opuszczenia tego miejsca przez kamedułów. Stanowi nadto dowód troski aktualnych rządców miejsca o wyposażenie świątyni, przywołuje też osoby dobrodziejów, duszpasterzy i tych, którzy podejmowali wysiłek, by w tym miejscu nadal rozbrzmiewała chwała Boża.
Słowa kluczowe: Rytwiany, kameduli, diecezja sandomierska
Dostęp WWW: https://katalogi.bn.org.pl/permalink/48OMNIS_NLOP/1aot9i7/alma991053020704805066