Pedagogika personalistyczna - wyzwanie i nadzieja dnia dzisiejszego
[The personalistic pedagogy - the challenge and the hope of today]
Artykuł naukowy w wydawnictwie zbiorowym recenzowanyMiejsce: Lublin
Rok wydania: 2013
Tytuł publikacji: Osoba a wychowanie : wokół pedagogiki personalistycznej i edukacji zdrowotnej według Jana Pawła II
Redaktorzy: Krzysztof Guzowski, Alicja Kostencka, Grzegorz Barth
Strony od-do: 13-33
Streszczenie: Artykuł przedstawia personalizm jako nurt współczesnego myślenia, stanowiący wyzwanie i rodzący nadzieję we współczesnej myśli pedagogicznej. Autor zwraca się szczególnie ku podejściu związanemu z poszukiwaniem roli i znaczenia wychowania jakie występuje w filozofii wychowania i także tej specyfice podejścia jakie pielęgnuje pedagogika ogólna. Wychowanie jest fenomenem wpisanym w istnienie człowieka i z tego wypływa jego szczególne znaczenie, jak też znaczenie posiadanej i realizowanej koncepcji wychowania. W personalistycznej myśli pedagogicznej znajdujemy uprzywilejowanie dla myślenia egzystencjalnego i antropologicznego, przez co myśl ta posiada i ustawicznie utrzymuje swoją żywotność, a jednocześnie daje podstawy do wiązania personalistycznej pedagogiki z cnotą nadziei, jak również ze szczególnym wyzwaniem i zobowiązaniem do budowania m.in. Europy ludzi – jak na to wskazywał bł. Jan Paweł II. Przywołując podstawową normę – normę personalistyczną i zasadę personalizmu w odniesieniu do praw każdej osoby ludzkiej, ale także praw społeczności, wśród których wyróżnia rodzinę – najbardziej podstawową społeczność – Papież wskazuje na konkretny program rozwoju ku bardziej ludzkiej Europie, który powinien w pełnym świetle i w swoim centrum stawiać zawsze człowieka w jego godności najwyższej i jego niezbywalnych prawach, które są nieodzownym fundamentem autentycznego rozwoju. Wychowanie i szkoła powinny umożliwić człowiekowi, aby mógł tworzyć siebie samego jako osobę, uzasadnić się jako osoba, ukazać się, sprawdzić (potwierdzić) w mnogości społecznych relacji, rozumianych jako relacje interpersonalne i obopólnie owocny obieg krwi. Jako „myśle¬nie walczące”, personalizm nie tyle też stanowi teorię będącą efektem namysłu nad wychowaniem, lecz myśleniem z mocą wewnętrznego przekonania o wartości i słuszności własnych stwierdzeń, które nadają skuteczności jego realizacji w praktyce i myśleniu. Myślenie to swoje centrum ma w osobie postrzeganej w wielora¬kich wymiarach i starającym się w pedagogice lepiej rozumieć sam proces wychowania człowieka, ale także dla skuteczności jego realizacji konieczne wydaje się odczytanie w nim obecnego wyzwania i nadziei dnia dzisiejszego, dzisiejszej sytuacji edukacji i w ogóle sytuacji człowieka współczesnego.
Słowa kluczowe: personalizm, pedagogika personalistyczna, norma personalistyczna, zasada personalizmu, osoba, egzystencja, czynniki wychowania, struktura wychowania, wartości
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Marian Nowak",
title = "Pedagogika personalistyczna - wyzwanie i nadzieja dnia dzisiejszego",
journal = "",
year = "2013",
pages = "13-33"
}
Cytowanie w formacie APA:
Nowak, M. (2013). Pedagogika personalistyczna - wyzwanie i nadzieja dnia dzisiejszego. , 13-33.