Metoda w pedagogice jako nauce humanistyczno-społecznej wobec faktu wychowania chrześcijańskiego
[The method in the pedagogy as the humanistic-social science in the face of the fact of the christian education]
Artykuł naukowy w wydawnictwie zbiorowym recenzowanyMiejsce: Kraków
Rok wydania: 2017
Tytuł publikacji: Septuaginta pedagogiczno-katechetyczna : księga jubileuszowa dedykowana Księdzu Profesorowi dr. hab. Zbigniewowi Markowi SJ w siedemdziesiątą rocznicę urodzin
Redaktorzy: Anna Walulik, Janusz Mółka
Strony od-do: 105-118
Streszczenie: W kontekście Jubileuszu naukowej działalności O. Prof. zw. Dr hab. Zbigniewa Marka (S.J.), artykuł podejmuje zagadnienie metody w badaniach naukowych, ze szczególnym ukierunkowaniem się na jej rolę w pedagogice jako nauce humanistyczno-społecznej w perspektywie jej funkcji i możliwości badania rzeczywistości wychowania chrześcijańskiego. Charakteryzując dwie grupy nauk: nauk humanistyczne i nauki społeczne i ich relacje do pedagogiki, a następnie w ramach jedności i jednorodności nauk, uwzględniając teologię i filozofię znajdujemy wiele problemów praktycznych związanych z realizowaniem badań dotyczących wychowania chrześcijańskiego. Jan Paweł II w Encyklice Fides et ratio ujął bardzo jasno to, co wyrażała już tradycyjna teologia we wskazaniu na konieczność przynajmniej pewnego minimum wiedzy racjonalnej jako oparcia dla wiary, czy pewnego minimum zmysłowej percepcji jako oparcia dla poznania (FR nr 52 i 79). Problemem pozostaje: Jak teologia mogłaby korzystać z metod nauk przyrodniczych, humanistycznych i społecznych, przy racjonalizacji swoich problemów? – i odwrotnie. Także konkretnie można pytać: W jakiej mierze pedagogika (w tym pedagogika chrześcijańska) może korzystać z metod innych nauk? Tradycyjnie łączono twierdzenia teologiczne i naukowe w jakiegoś rodzaju bardziej lub mniej harmonijną wizję świata – i to najczęściej na gruncie jakiejś wybranej jednej dyscypliny: filozofii, teologii lub innych nauk, gdzie jedna z dyscyplin stawała się nadrzędną nad inną (mamy wówczas dialog między dyscyplinami – określany jako wielodyscyplinarny (czy też multidyscyplinarny). Wraz z postępującą specjalizacją zmierzamy dzisiaj do modelu interdyscyplinarnego i rezultatów transdyscyplinarnych. Przykład takich rezultatów możemy wiązać z naukowym dorobkiem O. Profesora Z. Marka, a w związku z próbą zaklasyfikowania tych badań, nawiązano w artykule do sugestii Friedricha Stolza dla badań religioznawczych, gdzie mówi się o podejściu od-wewnątrz i podejściu od-zewnątrz badanych faktów czy zjawisk. Artykuł stawia zatem pytanie: Kto jest bardziej odpowiednim badaczem rzeczywistości - Czy ktoś w rodzaju insidera – dzięki zanurzeniu w badanej rzeczywistości religijnej, lepiej rozumiejący jej „ducha”?; Czy też ktoś w rodzaju outsidera – dającego gwarancję większej obiektywności w badaniach i ich niezależność od problemów założeniowości? Pytania te nie zostaną rozstrzygnięte w obecnym artykule, a rezultatem analizy będzie przypomnienie, że wszelkie badania i metody adekwatnie dobierane do przedmiotu zbiegają się ostatecznie w prawdziwym poznaniu rzeczywistości i stanowią one autentyczny dorobek ludzkości oraz poszczególnych narodów a także naszych naukowych ośrodków.
Słowa kluczowe: metoda, wychowanie chrześcijańskie, nauka humanistyczno-społeczna, pedagogika, dialog interdyscyplinarny
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Marian Nowak",
title = "Metoda w pedagogice jako nauce humanistyczno-społecznej wobec faktu wychowania chrześcijańskiego",
journal = "",
year = "2017",
pages = "105-118"
}
Cytowanie w formacie APA:
Nowak, M. (2017). Metoda w pedagogice jako nauce humanistyczno-społecznej wobec faktu wychowania chrześcijańskiego. , 105-118.