Niejednoznaczność w języku i komunikacji a nauczanie języka obcego
[Ambiguity in language and communication in the context of foreign language teaching]

Rozdział w recenzowanej książce naukowej

Miejsce: Banská Bystrica
Rok wydania: 2021
Tytuł publikacji: Styl jako kategoria badawcza języków, tekstów i kultur słowiańskich
Redaktorzy: Władysław Śliwiński, Gabriela Olchowa, Anita Račákova
Tom: 1
Strony od-do: 197-207
Streszczenie: Nauczyciele języków obcych zauważają, że bardzo dobrzy uczniowie, którzy nie mają żadnych problemów na lekcjach i pozytywnie zaliczają kolejne testy, nie potrafią wykorzystać zdobytych na zajęciach umiejętności poza klasą – najprostsza sytuacja komunikacyjna sprawia im ogromne trudności. Przyczyn tego stanu rzeczy może być wiele. W tym artykule zamierzam zająć się jedną z nich – obecną w strukturze języka (w węższym znaczeniu) i komunikacji językowej (w szerszym znaczeniu) niejednoznacznością (ambiguity). Niejednoznaczność to „property of expressions that can be interpreted in several ways, or rather, that can be multiply specified in linguistic description from lexical, semantic, syntactic, and other aspects”. Znać język, to umieć radzić sobie z niejednoznacznością. Tymczasem organizacja procesu dydaktycznego – naszym zdaniem – bardzo sprzyja eliminacji niejednoznaczności na zajęciach. W nauczaniu języków obcych występuje zasadnicza sprzeczność – od nauczyciela oczekuje się dobrej organizacji zajęć, właściwej progresji, jednoznaczności etc., a więc tego wszystkiego, co zmniejsza bądź całkowicie eliminuje niejednoznaczność. Nie proponując odejścia od dydaktycznej tradycji, zastanawiamy się jak uczyć, by uczący się języka odnosił sukcesy nie tylko w sali lekcyjnej.
Słowa kluczowe: niejednoznaczność, nauczanie języka obcego / drugiego, ewaluacja zajęć