Świetliczarce w sukurs O badaniu leksyki „źle obecnej” w słownikach języka polskiego
[In aid of świetliczarka (‘a day-care room supervisor’). On researching ‘badly represented’ lexis in Polish dictionaries]
Artykuł naukowy w czasopiśmie recenzowanyCzasopismo: Prace Językoznawcze (ISSN: 1509-5304)
Rok wydania: 2021
Tom: 23
Numer czasopisma: 3
Strony od-do: 217-238
Streszczenie: W języku polskim w kraju nie używa się rzeczownika świetliczarka ‛kierowniczka, pracownica świetlicy – instytucji wychowawczej’. Tę postać znają Polacy na emigracji, m.in. w Wielkiej Brytanii i USA. Jej krajowym odpowiednikiem jest świetliczanka. Zastosowanie wyszukiwarek internetowych pozwala autorowi artykułu pokazać, że rzeczownik świetliczarka ma starszy rodowód niż świetliczanka. Analiza użycia dubletu świetliczarka : świetliczanka pozwala przyjąć, że do eliminacji świetliczarki z polszczyzny krajowej mogły przyczynić się czynniki pozajęzykowe – rzeczownik kojarzył się z realiami II Rzeczypospolitej i Armią Polską na Zachodzie. W świetle przeprowadzonej analizy zastosowanie w badaniach lingwistycznych nowych metod gromadzenia danych leksykalnych wydaje się bardzo obiecujące.
Słowa kluczowe: leksykografia, lingwochronologia, życie wyrazów, dublety słowotwórcze, leksyka „źle obecna”
DOI: 10.31648/pj.6847
Cytowanie w formacie Bibtex:
@article{1,
author = "Henryk Duda",
title = "Świetliczarce w sukurs O badaniu leksyki „źle obecnej” w słownikach języka polskiego",
journal = "Prace Językoznawcze",
year = "2021",
number = "3",
pages = "217-238"
}
Cytowanie w formacie APA:
Duda, H. (2021). Świetliczarce w sukurs O badaniu leksyki „źle obecnej” w słownikach języka polskiego. Prace Językoznawcze, 3, 217-238.